Εισήγηση του Προέδρου του ΕΚΝΛ στη σύσκεψη σωματείων και φορέων για αντιπολεμική κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη

Μοιράσου το άρθρο!

Σήμερα Τρίτη 6/6/2017, στις 7.30 μ.μ, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη Δ.Σ σωματείων και μαζικών φορέων, με πρωτοβουλία του ΕΚΝΛ, με θέμα την προετοιμασία της μεγάλης Βαλκανικής αντιπολεμικής διαδήλωσης συνδικάτων, στη Θεσσαλονίκη στις 24/6.

Στην σύσκεψη την εισήγηση την παρουσίασε ο Πρόεδρος του ΕΚΝΛ, Τάσος Tσιαπλές, στην οποία ανέφερε τα εξής:

Την πρωτομαγιά, ανοίξαμε ως ΕΚΝΛ με τις εκδηλώσεις και τις συζητήσεις σε χώρους δουλειάς, το θέμα των αιτιών του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της συμμετοχής της χώρας μας σ’ αυτόν και της στάσης του ταξικού εργατικού κινήματος απέναντι σ’ αυτόν μιας και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που μαίνεται σε μια σειρά περιοχές (Συρία, Μ. Ανατολή, Λιβύη, Ουκρανία, κλπ), με όλες τις τραγικές συνέπειες για τους λαούς και τον δικό μας φυσικά, δεν είναι κάτι που δεν μας αφορά, ούτε είναι ξεκομμένος από την οικονομική κρίση του καπιταλισμού και την ένταση της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα μας.

Σ’ αυτή τη συζήτηση και δράση, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και ως ΕΚΝΛ, δίνουμε μια συνέχεια, με ένα  διήμερο αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής δράσης συνδικάτων από τις Βαλκανικές χώρες, το Σαββατοκύριακο 24 και 25 Ιούνη, με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ στην Θεσσαλονίκη, με σύνθημα: «ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ. ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ. ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε»

 

Το Σάββατο 24 Ιούνη στις 1 το μεσημέρι, θα γίνει μεγάλη συγκέντρωση στην Πλατεία Αριστοτέλους και πορεία προς το ΝΑΤΟΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ, το οποίο είναι ενταγμένο πλήρως στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Θα ακολουθήσει συναυλία.

Την Κυριακή 25 Ιούνη στις 10 το πρωί, θα γίνει στο ΕΚΘ, αντιπολεμική συνδιάσκεψη συνδικάτων από Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Η αναχώρηση από τη Λάρισα θα γίνει το Σάββατο 24 Ιούνη, στις 10 π.μ, από το χώρο της Λαϊκής της Τετάρτης (δίπλα στον Πηνειό) και θα είναι δωρεάν η μετακίνηση, αφού θα την επιβαρυνθούν το ΕΚΝΛ και τα σωματεία.

Στόχος μας κάθε σωματείο και κλάδος να κινητοποιήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορεί.

Κάθε σωματείο και κλάδος καταγράφει άτομα από σήμερα για την Θεσσαλονίκη, κάνοντας ένα μεγάλο άνοιγμα καθημερινά στον κλάδο και στον οικογενειακό περίγυρο των συναδέλφων. Απευθυνόμαστε επίσης και στους αγρότες, στους ΕΒΕ, στους σπουδαστές, στις γυναίκες και στην ΕΕΔΥΕ, να στηρίξουν με την συμμετοχή τους την κινητοποίηση στις 24/6.

Βεβαίως, μέχρι τότε και στη συνέχεια, επιδιώκουμε να ανοίξει μια συζήτηση μέσα στα Δ.Σ, σε Γ.Σ των σωματείων και κυρίως μέσα στους χώρους δουλειάς, να υπογράφεται από όσα Δ.Σ δεν υπογράφτηκε η διακήρυξη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτόν.

Με το κάλεσμα που βγάλαμε, την αφίσα, να φτάσουμε με ευθύνη κάθε Δ.Σ σωματείου αν είναι δυνατόν σε όλους τους χώρους δουλειάς, ξεκινώντας από αύριο, με πρόγραμμα και την συμμετοχή όλων των μελών των Δ.Σ. Ταυτόχρονα θα πάρουμε και μέτρα οπτικής και ακουστικής προπαγάνδας (αφίσσες, κινέζικα, μεγαφωνική, συνέντευξη τύπου).

 

Αυτό το αντιπολεμικό διήμερο, θέλουμε να γίνει αφορμή, για μια ουσιαστική συζήτηση μέσα στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους, για την κατανόηση των αιτιών που γεννούν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, των λόγων που και η ελληνική κυβέρνηση έχει εμπλοκή σ’ αυτούς, για το ρόλο του ΝΑΤΟ, την ανάγκη του εργατικό κίνημα να αναπτύξει τον αγώνα του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτόν, συνδυασμένα με τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις στην περιοχή μας και γενικότερα, δεν γίνονται από κάποιους ανισόρροπους, όπως ψευδώς υποστηρίζουν διάφορες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν και αθωώνουν το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Είναι η προέκταση της πολιτικής στήριξης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου κάθε καπιταλιστικής χώρας ή συμμαχίας καπιταλιστικών χωρών απέναντι σε άλλες, όταν αυτά δεν μπορούν να προωθηθούν με ειρηνικό τρόπο. Αυτό συμβαίνει και στη Συρία και στην Ουκρανία και η ένταση ανάμεσα σε Τουρκία-Ελλάδα και αλλού.

Επομένως το πρόβλημα του πολέμου, της προσφυγιάς και της καθημερινής επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης της χώρας μας και κάθε άλλης χώρας, έχει την ίδια κοινή αιτία, το καπιταλιστικό σύστημα και φυσικά την ίδια λύση, που είναι η πάλη όλων των εργατών της χώρας μας και διεθνώς, για την κατάργησή του, για να ξεμπερδεύουμε οριστικά με τον πόλεμο, την εκμετάλλευση και το πρόβλημα της προσφυγιάς.

 

Η προπαγάνδα της αστικής τάξης και των κομμάτων της στη χώρα μας και σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, αυτό προσπαθεί να το κρύψει, να μπερδέψει τον λαό για τις αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και όλων των προβλημάτων που ζούμε. Έτσι αρκετοί θεωρούν ότι ο πόλεμος στη Συρία, γίνεται για την αποκατάσταση της δημοκρατίας ή για την εξόντωση των Τζιχαντιστών, ότι η ένταση ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, σχετίζεται με τον χαρακτήρα του Ερντογάν και όχι με την όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ των καπιταλιστών για τον έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων.

 

Ακόμα και εργαζόμενοι που δέχονται ότι οι πόλεμοι γίνονται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, δεν έχουν καθαρό ότι το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε είναι αυτοί που κάνουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, θεωρούν ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, διασφαλίζει τη σταθερότητα και την ασφάλεια, «μείωσε τις προσφυγικές ροές που θα μας έπνιγαν», ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε, μας προστατεύουν και ότι μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η Ελλάδα αποτελεί, όαση ασφάλειας και ειρήνης σε μια αποσταθεροποιημένη περιοχή, όπως λέει η κυβέρνηση.

Το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε, όχι μόνο δεν είναι εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας, αλλά είναι στρατιωτικές και οικονομικές ενώσεις καπιταλιστικών κρατών, που πρωτοστατούν στους πολέμους και τις επεμβάσεις σε διάφορες περιοχές, για λογαριασμό των συμφερόντων των καπιταλιστών (ευρωπαίων ή και των πιο ισχυρών κρατών), που σπέρνουν τον θάνατο, τις καταστροφές και δημιουργούν την προσφυγιά και την εκμετάλλευση, τόσο των εργαζόμενων των χωρών τους, όσο και των χωρών που εξαπολύουν τους πολέμους και τις επεμβάσεις. Τους Τζιχαντιστές αυτοί τους εξόπλισαν και τους εκπαίδευσαν, για να κάνουν την βρομοδουλειά.

 

Η παρουσία της πολεμικής αρμάδας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσκληση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, του 6^ου στόλου στον Πειραιά, άλλων νατοϊκών πλοίων στην Θεσσαλονίκη, όπως και των ευρωατλαντικών βάσεων στη χώρα μας (Σούδα, στρατηγεία Νατοϊκά και Ευρωπαϊκά), εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολεμικών επεμβάσεων στην Συρία, στη Λιβύη, γενικότερα στην περιοχή, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, δεν είναι καθόλου αθώες περιστερές, ούτε παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας, αλλά συμμετέχουν στα γεμάτα μέσα από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε και αυτοτελώς, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους πολέμους. Αυτές τις ημέρες παρείχε διευκολύνσεις στα Νατοϊκά στρατεύματα που πέρασαν από την χώρα μας για να πάνε σε άσκηση στη Ρουμανία, τμήμα των οποίων δυνάμεις του ΚΚΕ τους ανάγκασαν αν γυρίσουν στην Αλβανία. Στηρίζουν τους εμπόρους όπλων, τους πετρελαιάδες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, κλπ. Από κοινού ελληνικά και τουρκικά πλοία και αεροπλάνα, ελληνικές και τουρκικές στρατιωτικές αποστολές συμμετέχουν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλη τη γη, την ίδια στιγμή που η τούρκικη επιθετικότητα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις οξύνονται.

Η Ελλάδα δίνει το 2% του ετήσιου ΑΕΠ (4 δις. ευρώ) σε Νατοϊκούς εξοπλισμούς (το ψηλότερο από τις χώρες της Ευρώπης), όσο είναι το πακέτο των αιματηρών θυσιών του λαού που διαπραγματεύονται η κυβέρνηση με την Ε.Ε, το ΔΝΤ, για τα κέρδη του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι πληρώνουν το τεράστιο κόστος της συμμετοχής ελληνικών πολεμικών πλοίων και στρατιωτικών αποστολών για την διασφάλιση των καπιταλιστικών συμφερόντων, με τις περικοπές σε νοσοκομεία, συντάξεις, μισθούς.

 

Τι μας κάνει σήμερα να μιλάμε για την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη μη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτόν; Μήπως είμαστε υπερβολικοί και φοβίζουμε το κόσμο;

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, στη γειτονιά μας και στη χώρα μας, βλέπουμε ότι το καπιταλιστικό σύστημα παραδέρνει μέσα στην κρίση του, μεγαλώνουν οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστών, των καπιταλιστικών κρατών και ενώσεων τους, προκαλούν αναδιατάξεις στις συμμαχίες τους, αυξάνουν τις πολεμικές αναμετρήσεις και την επέκταση τους.

Αυτό δείχνει η όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε, Ρωσίας) με επίκεντρο τον πόλεμο στη Συρία, η άμεση εμπλοκή και της Τουρκίας σ’ αυτόν. Η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ- Β. Κορέας, με την εμπλοκή και Κίνας, Ρωσίας, Ιαπωνίας. Ο πόλεμος και οι επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή, στη Β. Αφρική, την Ουκρανία, τη Βαλτική, στα Βαλκάνια, χωρίς να αποκλείουμε και ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

 

Ειδικά για την περιοχή, μας απασχολεί η αύξηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με αίτηση της ελληνικής κυβέρνησης, οι εξελίξεις που προωθούνται, από την Τουρκία με την ενθάρρυνση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε για διχοτόμηση της Κύπρου και φυσικά η όξυνση των σχέσεων μεταξύ των αστικών τάξεων Τουρκίας και Ελλάδας, που μπορεί να φτάσει μέχρι και σε πολεμική σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ή και με συμμετοχή και Βαλκανικών χωρών σ’ αυτήν (Αλβανία, ΠΓΔΜ), με την επιδιαιτησία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ε.Ε, αλλά και η αύξηση της εμπλοκής και συμμετοχής της αστικής τάξης της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις στην περιοχή μας και ευρύτερα.

 

Την ανησυχία, τον φόβο και την ανασφάλεια δεν τα προκαλεί η δική μας πρόβλεψη, αλλά ο ίδιος ο κίνδυνος επέκτασης, σε περιφερειακό ή σε γενικευμένο επίπεδο, του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της συμμετοχής της χώρας μας σ’ αυτόν. Αυτό είναι αντικειμενικό, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει ούτε τον πόλεμο, ούτε τις συνέπειές του.

Ο πόλεμος και το προσφυγικό κύμα από τη Συρία και όχι μόνο, οι κίνδυνοι και οι απώλειες ανθρώπινης ζωής είναι η πραγματικότητα του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αυτές δεν είναι απώλειες σε συνθήκες ταξικής αναμέτρησης που ανοίγουν νέους δρόμους για καλύτερη ζωή σε όλους. Τον πόλεμο στο Ιράκ, στη Συρία, στην Ουκρανία κι αλλού, τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο δεν τους προκάλεσε το εργατικό κίνημα, αλλά τα καπιταλιστικά κράτη, οι αντιφάσεις των συμφερόντων τους.

Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να θέλεις να ζήσεις καλύτερα χωρίς κινδύνους και θυσίες, αλλά μπροστά σε νέους κινδύνους και θυσίες για όφελος των εκμεταλλευτών να επιλέγεις συνειδητά το δρόμο των κινδύνων, των θυσιών της ταξικής πάλης, που οδηγεί στο ξέφωτο, στην ανώτερου τύπου οικονομία και κοινωνία. Αυτό που σήμερα συνειδητοποιούν λίγοι, αναγκαστικά θα το δουν πολύ περισσότεροι αύριο. Είναι νόμος της ιστορικής κίνησης.

Ανοίγοντας την συζήτηση γι’ αυτά τα ζητήματα, επιδιώκουμε να προετοιμάσουμε την εργατική τάξη και όχι να την οδηγήσουμε σε παραλυσία και αδυναμία παρέμβασης. Αν δεν το κάνουμε ως ταξικό σ.κ, θα έχει σίγουρα αρνητικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη.

 

Τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν μπορεί να τον αποτρέψει η πασιφιστική άποψη ενάντια σε κάθε μορφή πολέμου, που σκόπιμα κρύβει ποιας πολιτικής αποτελεί αυτός συνέχεια και τσουβαλιάζει για παράδειγμα τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών για τα συμφέροντα, με τον δίκαιο μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο που αναγκάστηκε να διεξάγει η ΕΣΣΔ, με σκοπό την προστασία του εργατικού κράτους από τον ληστρικό – ιμπεριαλιστικό πόλεμο που έκαναν Γερμανία, ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κ.λ.π. στον Β΄ Π.Π.

 

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, δεν μπορεί να σταματήσει με ευχολόγια, αλλά μόνο με συνδυασμένη πάλη της εργατικής τάξης, για τα άμεσα καθημερινά της προβλήματα που γεννά το σύστημα της εκμετάλλευσης και όσοι το υπηρετούν, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, που γεννούν τα προβλήματα, τον πόλεμο και την προσφυγιά.

Βασικό καθήκον των ταξικών συνδικάτων και συνδικαλιστών, είναι να ανεβάσουμε τα αντιπολεμικά αισθήματα των εργαζομένων και κυρίως την ενεργή συμμετοχή στη δράση ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών ανεξάρτητα ποιος τον ξεκινάει, στους πολεμικούς εξοπλισμούς, σε συνδυασμό με τις διεκδικήσεις της κάλυψης των αναγκών μας, που δεν πρέπει να σταματούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Όταν οι ιμπεριαλιστές προσφεύγουν στην ένοπλη αναμέτρηση μεταξύ τους, τα όπλα δεν θα τα στρέψουν στον εαυτό τους, αλλά κατά των λαών, όπως στη Συρία και παντού.

Τα όπλα, από μόνα τους, δεν κρίνουν καμία έκβαση, τα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από πολλών «ειδών χέρια» και αντιλήψεις, το θέμα είναι αν οι εργάτες παλεύουν με τη δική τους σημαία και δε μετατρέπονται σε παρατρεχάμενους της μιας μερίδας της αστικής τάξης κατά της άλλης ή ενός ιμπεριαλιστή κατά του άλλου.

Εμείς έχουμε υποχρέωση να δείχνουμε στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, ότι ο πραγματικός εχθρός μας δεν είναι οι εργάτες και οι λαοί των άλλων χωρών, αλλά η αστική τάξη τόσο της δικής μας χώρας, όσο και των άλλων χωρών, οι διεθνείς σύμμαχοί τους, τους οποίους πρέπει να εξαλείψουμε για να εξαλειφτεί ο πόλεμος και όλα τα βάσανα μας.

 

Η εργατική τάξη επομένως δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση – ανεξαρτήτως ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση – γιατί δεν εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης: Η πολιτική της αστικής κυβέρνησης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής είναι συνέχεια της γενικότερης αστικής πολιτικής, η οποία ματώνει το λαό, είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης είτε σε συνθήκες κρίσης.

 

Η λεγόμενη «εθνική ενότητα», που προπαγανδίζει κάθε αστική κυβέρνηση και σήμερα, αλλά και σε περίπτωση πολέμου, είναι για να αποκοιμίσει την εργατική τάξη και να την στείλει να γίνει κρέας στα κανόνια της για λογαριασμό των δικών της συμφερόντων.

Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, οι εργαζόμενοι έχουν τα ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα, τις ίδιες ανάγκες. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα του έχει το κέρδος.

 

Επομένως πατριωτισμός είναι το δίκιο του εργάτη, του λαού και όχι τα συμφέροντα του καπιταλισμού. Είναι η οργάνωση της αντίστασης και αντεπίθεσης της εργατικής τάξης, της κοινωνικής συμμαχίας, για να μπει τέρμα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή – κατοχή, σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων μας, στις κυβερνήσεις της αστικής τάξης που προετοίμασαν το έδαφος με την αστική τάξη άλλων κρατών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οδήγησαν στο σφαγείο τα παιδιά του λαού μας. Να διεκδικήσει και να κατακτήσει τελικά την εξουσία ο ίδιος ο λαός και εδώ και στις γειτονικές χώρες, για να ζήσει ειρηνικά και με λαϊκή ευημερία.

 

Σήμερα χρειάζεται να δυναμώσουμε την δράση με αίτημα να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και σφαγές. Η πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε για να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σφαγές, σε συνδυασμό με την υπεράσπιση εργατικών λαικών δικαιωμάτων (ΣΣΕ, Κ.Α, υγεία, κλπ).

Αξιώνουμε: Να κλείσει η βάση της Σούδας, έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Καμία συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εκτός συνόρων. Να γυρίζουν πίσω πλοία, αεροπλάνα, φαντάροι, στρατιωτικές αποστολές. Όχι δαπάνες πολεμικές, για το ΝΑΤΟ αλλά για τις ανάγκες της εργατικής – λαϊκής οικογένειας.

Παράλληλα πρέπει να δυναμώσουμε το μέτωπο μας ενάντια στον φασισμό, τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, το ρατσισμό και τους φορείς τους, να απομονώνουμε σε κάθε εργασιακό χώρο και γειτονιά την εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή, που με το προσωπείο του ψεύτικου πατριωτισμού χύνει το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού. Στην πραγματικότητα είναι το πιο πιστό στήριγμα του συστήματος, γι’ αυτό με πάνω από 150 ερωτήσεις καίγονται για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, ενώ στρέφονται με εγκληματικές ενέργειες εναντίον των προσφύγων, των εργαζομένων που αγωνίζονται και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.

Οι φασιστικές, ρατσιστικές και μισάνθρωπες απόψεις τους, είναι επιζήμιες και για τους έλληνες εργάτες και γενικότερα για το λαό μας, αφού κρύβουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα μεγάλα προβλήματά του και για τον πόλεμο, που είναι το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, οδηγώντας τους να υπερασπίζονται όχι τα δικά τους ταξικά συμφέροντα, αλλά των εκμεταλλευτών τους.

 

Οι επιδιώξεις για αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της λεκάνης της Αν. Μεσογείου, εγείρονται για το μοίρασμα ανάμεσα στα μονοπώλια, του πετρελαίου, των ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους. Οι λαοί είναι σίγουρα χαμένοι απ’ αυτές τις επιδιώξεις.

Αξιώνουμε: Καμία αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν. Όχι στο μίσος των εθνικιστών, τις στρατιωτικές προκλήσεις και την στρατιωτική αναμέτρηση στο Αιγαίο. Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη, με ια και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με αφέντη το λαό της.

Να δυναμώσουμε την πάλη κατά της περιστολής συνδικαλιστικών και λαικών ελευθεριών, κατά της στρατιωτικοποίησης. Η απαγόρευση και περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, των απεργιών, η νομοθέτηση του λόκ άουτ για τους εργοδότες, οι ειδικές οικονομικές ζώνες είναι σημαντικό μέτωπο πάλης. Αντίστοιχα η πάλη κατά της στρατιωτικοποίησης είναι σημαντική. Να μην περνάει η ανοχή, πολύ περισσότερο η αποδοχή κάτω από την αστική προπαγάνδα, νέων νόμων και μηχανισμών καταστολής, παρακολούθησης, επέμβασης