Μόνιμα και υποχρεωτικά μέτρα ασφαλείας για τους εργαζομένους

Μοιράσου το άρθρο!

Συνέντευξη τύπου στο εργατικό κέντρο Λάρισας για το εργατικό ατύχημα που συνέβη στην περιοχή μας αλλά και γενικότερα για τις συνθήκες στους χώρους εργασίας δόθηκε από τους εκπροσώπους του.

Κάλεσμα για απεργία δόθηκε στις 20 Νοεμβρίου στην κεντρική πλατεία Λάρισας στις 10:30 ενώ σοκ προκάλεσε το θλιβερό στατιστικό στοιχείο πως  την τελευταία εβδομάδα έφυγαν από την ζωή έξι άνθρωποι από εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα.

Η απαίτηση δεδομένη για χώρους εργασίας με μέτρα ασφαλείας που θα είναι υποχρεωτικά, μόνιμα και επαρκή για τους εργαζομένους.

Αναλυτικά όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη τύπου: 

Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε ακόμη ένα εργατικό δυστύχημα, αυτή την φορά σε εκκοκκιστήριο της επιχείρησης «Αφοί Καραγιώργου» όπου βρήκε τραγικό θάνατο μια 25χρονη εργαζόμενη.

Η συναδέλφισσα δέχτηκε θανατηφόρο χτύπημα σε πρέσα του εργοστασίου την στιγμή που εκτελούσε εργασίες καθαριότητας μέσα στο συγκεκριμένο μηχάνημα από θυρίδα η οποία δεν είχε μηχανισμό ασφαλείας. Με ευθύνη της εργοδοσίας θα έπρεπε να υπάρχει μηχανισμός διακοπής λειτουργίας σε όλα τα μηχανήματα της εγκατάστασης (Κανονισμός (ΕΕ) 2023/1230, Σχετικά με τα μηχανήματα, Παράρτημα 2, σελ. 42, Παράρτημα 3 σελ. 44, και σελ. 48). Το γεγονός ότι η πρέσα βάμβακος μπορούσε να λειτουργήσει με ανοιχτή θυρίδα έθετε καθημερινά τη ζωή των εργαζομένων της επιχείρησης σε κίνδυνο, με τραγικά αποτελέσματα για την 25χρονη συναδέλφισσα. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτή(θυρίδα) βρισκόταν σε σημείο όπου δεν υπήρχε ορατότητα από τον χειριστή της μηχανής.

Τα ανεφέρουμε αυτά για υπογραμμίσουμε πως δεν είναι τυχαίο γεγονός αυτή μεγάλη μακάβρια λίστα , η οποία διευρύνεται με ραγδαίους ρυθμούς . Μέσα μια εβδομάδα έχασαν την ζωή τους 6 άνθρωποι εν ώρα εργασίας. Το 2023 έγινα 179 εργατικά δυστυχήματα που σημαίνει ένας εργαζόμενος ανά 2 έχανε την ζωή του σε τόπους δουλειάς.

Κι πάντα ανοίγει συζήτηση και δίκαια για όλα αυτά και είναι το ελάχιστο. Δεν είναι όμως «η κακιά η ώρα» όπως θέλουν να μας πείσουν πολλοί καλοθελητές! Δεν είναι το «ανθρώπινο λάθος» όταν σήμερα υπάρχουν όλα τα μέσα και οι μέθοδοι (επιστημονικά & τεχνικά)  για να ζούμε και να δουλεύουμε με ασφάλεια. Για να προστατευτούμε εάν θέλετε από το ανθρώπινο λάθος! Η κύρια αιτία είναι πως μπροστά στο κυνήγι του κέρδους η ασφάλεια της ζωής του εργαζόμενου γίνεται κόστος! Κι αυτό εκφράζεται στις παρακάτω βασικές παραμέτρους που δημιουργούν τις συνθήκες για να πολλαπλασιάζονται ραγδαία τα εργατικά ατυχήματα & δυστυχήματα :

• Η έλλειψη μέτρων προστασίας της ζωής των εργαζομένων(μέτρα Υγιεινής & Ασφάλειας) στους χώρους εργασίας. Από το εάν πχ υπάρχει συνεχής παροχή των κατάλληλων(επιστημονικά εγκεκριμένων) Μέσων Ατομικής Προστασίας(ΜΑΠ), λήψη κατάλληλων τεχνικών & οργανωτικών μέτρων κ.α.
• Οι κακοσυντηρημένες εγκαταστάσεις και μέσα εργασίας(εργαλεία, μηχανές, μηχανήματα κ.α), η απουσία ελέγχους ασφαλούς λειτουργίας τους κλπ.
• Το χωρίς ουσιαστική εκπαίδευση προσωπικό. Για φανταστείτε εργαζόμενους που καλούνται να χειριστούν μηχανές, μηχανήματα που δεν έχουν εκπαιδευθεί . Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των χειριστών μηχανημάτων ειδικά στα κλαρκ. Όπου με την βούλα του νόμου στις επιχειρήσεις logistics μπορεί ο οποιοσδήποτε εργαζόμενος(όχι εκπαιδευμένος διπλωματούχος χειριστής) να χειρίζεται ανυψωτικό μηχάνημα μέχρι 2 τόνους . Που για μεγαλύτερα μηχανήματα μπορεί να τον κάνει πληρώνοντας μια πιστοποίηση σε ένα ΚΕΚ ενώ παλιότερα ήθελε συγκριμένη διαδικασία(ώρες) εκπαίδευσης υπό την επίβλεψη διπλωματούχου κι έμπειρου χειριστή!
• Η εντατικοποίηση της εργασίας που χτυπάει κόκκινο. Με τα εξαντλητικά ωράρια, οι συνεχείς βάρδιες χωρίς ρεπό, τα υποστελεχωμένα πόστα. Εντατικοποίηση που πατάει σε όλο αυτό το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που διαλύει τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας κι επιβάλει 13ωρα εργασίας, 6ήμερα και γενικά «ωράριο λάστιχο» κλπ. Τέτοιοι νόμοι είναι οι περίφημοι του Χατζηδάκη, του Γεωργιάδη κ.α

Κι όσοι λένε πως το πρόβλημα είναι εναρμόνιση με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, αναφέροντας πως «μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά» παραπλανούν τους εργαζόμενους από την πραγματική αιτία που αναφέραμε και παραπάνω. Γιατί οι παραπάνω εμβληματικοί αντεργατικοί νόμοι ενσωματώνουν ακριβώς αυτές τις πρακτικές. Είναι χαρακτηριστική είναι η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης 2003/88 για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, που στην πράξη επιβάλλει τους όρους δουλειάς – λάστιχο, ως εργαλείο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων.

Για την ΕΕ κανονικότητα στην εργασία είναι οι 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε το διάλειμμα! Μάλιστα, η ΕΕ θεωρεί «αποδεκτή παρέκκλιση» ακόμα και την υπέρβαση του 13ωρου, με τις παρεκκλίσεις να είναι «πολυάριθμες και ποικίλες»!

Στην Ερμηνευτική Ανακοίνωση της ΕΕ (2017) για την καλύτερη εφαρμογή της Οδηγίας σημειώνεται: «Τα νέα επιχειρηματικά μοντέλα στις παγκόσμιες αξιακές αλυσίδες με μεθόδους παραγωγής “τη στιγμή που χρειάζεται” (just-in-time) απαιτούν αυξημένη ευελιξία και συνεπάγονται, ενίοτε, εντατικοποίηση της εργασίας. Ως εκ τούτου, το μεταβαλλόμενο περιβάλλον εργασίας και οι ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις αναγνωρίζονται ως ο κύριος μοχλός αλλαγής στον κόσμο της εργασίας (…)».

• Επίσης μεγάλο και κομβικό ζήτημα το θέμα των ιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας. Για παράδειγμα στις μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 50 εργαζόμενους προβλέπεται γιατρός εργασίας και τεχνικός ασφαλείας, όπως και επιτροπές υγιεινής και ασφαλείας από την πλευρά των εργαζομένων. Στις μικρότερες επιχειρήσεις κάτω τον 50 εργαζομένων δεν προβλέπεται γιατρός εργασίας.

Τεχνικό ασφαλείας και γιατρό εργασίας που τον ορίζει και τον πληρώνει  η εργοδοσία σε κάθε επιχείρηση . Εκείνη έχει  έχει την υποχρέωση να λαμβάνει όλα τα μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας για την αποφυγή εργατικών ατυχημάτων. Μάλιστα δίνεται η δυνατότητα να εκτελούν καθήκοντα γιατρού εργασίας, γιατροί άλλων ειδικοτήτων ενώ υπάρχει συγκεκριμένη ειδικότητα οδηγώντας ουσιαστικά σε μια υποβάθμιση αυτής της υπηρεσίας. Αντίστοιχα δίνεται το δικαίωμα να εκτελεί καθήκοντα τεχνικού ασφάλειας εργαζόμενος της επιχείρησης που έχει κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις πχ είναι μηχανικός κλπ. Πως λοιπόν εξασφαλίζεται αυτό που προβλέπει δίνει το άρθρο 14 του νόμου 3850/2010 που λέει ότι ο Ιατρός Εργασίας και ο Τεχνικός Ασφαλείας έχουν ηθική ανεξαρτησία  και προστατεύονται ώστε να μην είναι ευάλωτοι στις πιέσεις της εργοδοσίας ;

Αυτές που αναφέρουμε είναι μόνο ορισμένες βασικές πλευρές του ζητήματος που αποδεικνύουν αυτό το οποίο είπαμε από την αρχή και για το τελευταίο περιστατικό πως είναι ακόμη ένα εργοδοτικό έγκλημα από την πλειάδα που συμβαίνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς .

Οι εργαζόμενοι πληρώνουν διαρκώς βαρύ φόρο αίματος στους χώρους δουλειάς. Είναι ένας διαρκής ακήρυχτος πόλεμος σε βάρος της ζωής μας. Κάθε τρεις ημέρες τουλάχιστον ένας εργαζόμενος στην χώρα μας χάνει την ζωή του σε εργατικό δυστύχημα.

Και να λάβουμε υπόψη πως ένα μόνο μικρό μέρος των εργατικών ατυχημάτων καταγράφεται . Πέρα από το γεγονός πως με παρέμβαση  της εργοδοσίας σε πάρα πολλές περιπτώσεις συγκαλύπτονται. Πχ αναγκάζουν τους εργαζόμενους να πηγαίνουν σε ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, όχι σε δημόσια νοσοκομεία που αναγκαστικά θα καταγραφούν ως τέτοια περιστατικά.

Επίσης χαρακτηριστικό είναι πως δεν καταγράφονται καθόλου περιστατικά από επαγγελματικές νόσους αφού δεν έχει θεσμοθετηθεί σχετική λίστα στην χώρα μας. Κι αν τα στατιστικά δεδομένα στη χώρα μας συστηματικά συγκαλύπτουν τις συνέπειες του επαγγελματικού κινδύνου, με το ντροπιαστικό «ΜΗΔΕΝ» στην καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών, τα επιστημονικά δεδομένα διεθνών οργανισμών είναι αποκαλυπτικά. Ακόμα και στη Στρατηγική της ΕΕ για την (σ.σ. επίθεση στην) Υγεία και την Ασφάλεια στην εργασία, αναγνωρίζουν ότι ο καρκίνος είναι η κύρια αιτία των θανάτων που συνδέονται με την εργασία στην ΕΕ, με τις καρκινογόνες ουσίες να ευθύνονται για 100.000 θανάτους εξαιτίας επαγγελματικού καρκίνου κάθε χρόνο. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αιτία θανάτων που συνδέονται με την εργασία στην ΕΕ. Οι μυοσκελετικές παθήσεις πλήττουν εκατομμύρια εργαζομένων στην ΕΕ. Από τους περίπου 200.000 θανάτους που αποδίδονται στην εργασία, περίπου το 2% αποδίδεται σε εργατικά ατυχήματα. Στη χώρα μας λοιπόν καταγράφεται μόλις αυτό το 2% που προσεγγίζει περίπου τους 100 θανάτους ετησίως!

Και το «κεράσακι στην τούρτα» των άθλιων συνθηκών στους χώρους δουλειάς είναι η κατάσταση των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών. Όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, λύνοντας τα χέρια της εργοδοσίας, κρατούν υποστελεχωμένους και υποβαθμισμένους τους όποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς όπως την Επιθεώρηση Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία που στην περιοχή μας στον Ν.Λάρισας αντιστοιχούν 4 επιθεωρητές για όλους τους χώρους δουλειάς στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα!

Με όλα αυτά στο μυαλό μας καλούμε όλους τους εργαζόμενους, να μην κάνουν πίσω, μπροστά στην ανάγκη για το μεροκάματο από την διεκδίκηση μέτρων προστασίας της ζωής και της υγείας τους, ώστε να γυρίζουν στα σπίτια τους αρτιμελείς και ζωντανοί. Δεν είναι μοιραίο, δεν είναι κανονικότητα στην ζωή μας να πάμε για δουλειά και μην ξέρουμε εάν θα γυρίσουμε! Να ζούμε σε ένα διαρκές «πάμε κι όπου βγει»! Να μην επιτρέπουμε οι χώροι δουλειάς,  συνολικά η ζωή μας να είναι «μια ατελείωτη κοιλάδα των Τεμπών»! Συσπειρωμένοι στα σωματεία τους, να διεκδικήσουν μαζί με το ΕΚΝΛ:

• Να ληφθούν άμεσα όλα εκείνα τα μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων στην εν’ λόγω εταιρεία και σε όλους τους χώρους δουλειάς.
• Να σταματήσει κάθε μορφή εντατικοποίηση της εργασίας, να καταργηθούν οι νόμοι που την διευκολύνουν (Χατζηδάκη, Γεωργιάδη κ.α.)
• Γραπτή Εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου με τακτική, συχνή επικαιροποίησή της από το Γιατρό Εργασίας και τον Τεχνικό Ασφάλειας και υποχρεωτική εφαρμογή από τους εργοδότες όλων των αναγκαίων τεχνικών και οργανωτικών μέτρων για την ουσιαστική προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων.
• Υποχρεωτική και ουσιαστική εκπαίδευση μόνιμου και εποχικού προσωπικού σε θέματα ασφάλειας των μηχανών παραγωγής με ευθύνη του Εργοδότη.
• Συνεχή και πλήρης παροχή όλων των αναγκαίων ανά θέση Μέσων Ατομικής Προστασίας(ΜΑΠ) με τα ειδικά, εγκεκριμένα είδη ανά περίπτωση (ένδυση, υπόδηση, μάσκες, γάντια , γυαλιά κλπ).
• Συστηματική και ουσιαστική συντήρηση των μηχανημάτων και έλεγχος όλων των δικλείδων ασφαλείας.
• Ίδρυση κρατικού σώματος γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας ενταγμένου σε ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας, κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της ΥΑΕ.
• Άμεση ενίσχυση των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών (Επιθεώρηση Υγείας κι Ασφάλειας-πρώην ΚΕΠΕΚ) με προσωπικό και μέσα. Εντατικοποίηση των ελέγχων.

Αυτά τα αιτήματα να μπούν στην προμετωπίδα της διεκδίκησης μπροστά και στην Πανελλαδική-Πανεργατική Απεργία στις 20 του Νοέμβρη, να γίνουν αφορμή για μαζική συμμετοχή σε αυτή και στην Απεργιακή Συγκέντρωση το ΕΚΝΛ στις 10:30πμ στην Κεντρική Πλατεία. Να εκφραστούν με στήριξη και στην αυριανή Απεργία των Υγιεινομικών(12:00 το μεσημέρι στην 5^η ΥΠΕ)  γιατί εκτός των άλλων οι όροι με τους οποίους εξασφαλίζεται η υγεία των εργαζόμενων ανθρώπων στους χώρους δουλειάς μια σημαντική πλευρά σε αυτό που ονομάζουμε πρόληψη την οποία η επιστήμη θεωρεί ως ακρογωνιαίο λίθο στην υγεία  του λαού!