ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΟΚΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΚΝΛ
Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι
Με την μαχητική μας παρουσία, την απεργιακή μας συγκέντρωση τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά με ένα τρόπο αντάξιο σε αυτό που πάντα αποτελούσε αυτή η μέρα : σύμβολο αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματά μας, σύμβολο αντίστασης απέναντι στην βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σύμβολο πάλης για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
Στο μυαλό μας είναι χαραγμένες οι εικόνες του Τάσου Τούση, των 200 της Καισαριανής, τόσων ηρώων και θυσιών όπως του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Λάρισας Τάκη Γαργαλιάνου. Μας οδηγεί το παράδειγμα εκατοντάδων συναδέλφων μελών των διοικητικών συμβουλίων του ΕΚΝΛ , των ταξικών Σωματείων που για δεκαετίες δώσανε κομμάτι από την ζωή τους στην υπόθεση της ταξικής πάλης για τα δίκαια της εργατικής τάξης. Όλα αυτά δεν πήγαν χαμένα ! Είναι σπόρος που έπεσε και θα βλαστήσει! Στα πρόσωπα νέων ανθρώπων, εργαζομένων! Αυτούς που σήμερα λοιδορούν, συκοφαντούν γιατί πραγματικά τους τρέμουν και τους φοβούνται ! Η οργή και η αγανάκτησή τους θα ποτίσει και θα γεννήσει νέα σοδιά σημαντικών αγώνων απέναντι στην εκμετάλλευση μέχρι την κατάργηση της ! Για να κερδίσουμε την ζωή που μας κλέβουν καθημερινά οι εκμεταλλευτές μας!
Δεν έχουμε μία ακόμη Πρωτομαγιά. Που έτσι κι αλλιώς έχει πάντα το ξεχωριστό επίκαιρο μήνυμά της , δεμένο με αυτό που σε κάθε φάση ζούμε. Η περσινή ξεχώρισε για την αποφασιστική στάση των ταξικών συνδικάτων απέναντι στο σιωπητήριο στις διεκδικήσεις μας που προσπάθησε να επιβάλει η κυβέρνηση. Υψώσαμε φωνή πίσω από τις μάσκες, δεν αναβάλαμε τις διεκδικήσεις μας! Ξεσκεπάσαμε το παραμύθι της ατομικής ευθύνης!
Σήμερα δίνουμε ένα πρώτο μήνυμα απέναντι στην κυβέρνηση, τους μεγαλοεπιχειρηματιές και τους μηχανισμούς τους που βάλθηκαν να ξεμπερδέψουν ακόμα και μ΄αυτό που αποτέλεσε την πρωταρχική διεκδίκηση των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο : το 8ωρο, τον σταθερό ημερήσιο χρόνο όπως εκφράστηκε 135 χρόνια στην πρώτη Πρωτομαγιά στο Σικάγο, με το 8ωρες δουλειά-8ώρες ξεκούραση-8 ώρες ελεύθερο χρόνο.
Έχουμε μπροστά μας τις περίφημες «ανατροπές του αιώνα» που επιχειρεί να φέρει η κυβέρνηση με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Αυτές οι νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν αλλιώς : 100 και πλέον χρόνια από την θεσμοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα έρχεται η πλήρη αποκαθήλωση του με την εφαρμογή της 10ωρης εργασίας, την σχεδόν πλήρη απελευθέρωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Θέλουν να τελειώνουν και με το τελευταίο ίχνος προστασίας του εργαζόμενου από την στυγνή εκμετάλλευση. Θέλουν να νομιμοποιήσουν αυτό που σήμερα συμβαίνει ήδη πράξη με την χιλιάδες ώρες απλήρωτης υπερωριακής απασχόλησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για τον ίδιο λόγο έχουν βάλει άλλωστε εδώ και καιρό στο στόχαστρο και την Κυριακάτικη Αργία. Αυτό είναι η πρακτική εφαρμογή της «ευλεξίας» που ζητούν οι καπιταλιστές για να μπορούν να διαμορφώνουν τους μισθούς , τις εργασιακές σχέσεις κατά το δοκούν , όπως του βολεύει. Για να διευρύνουν ακόμη περισσότερο τα περιθώρια των κερδών τους. Φορτώνοντας στους εργαζόμενους τα βάρη από τυχόν απώλειες εάν η κατάσταση δεν πάει καλά.
Ήταν και είναι διακαής στόχος των καπιταλιστών η κατάργηση του 8ωρου, του σταθερού ημερήσιου χρόνου Να διευρύνουν δηλαδή την δυνατότητα να μεγαλώνει το κομμάτι του ημερήσιου χρόνου εργασίας για το οποίο ο εργαζόμενος δεν θα αμείβεται . Οι απόπειρες και οι προηγούμενες προσπάθειες είναι πολλές . Η νέα αντεργατική ρύθμιση που φέρνει νη κυβέρνηση δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία» αλλά είναι ενταγμένη στο παραπάνω στόχο. Έρχεται να επεκτείνει αυτά τα οποία έχτισαν προηγούμενες κυβερνήσεις. Στον νόμο 3986/2011 που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον εμπλούτισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον νόμο 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, όπου προβλέπεται «μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας».
Δεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός την διευθέτηση του χρόνου εργασίας στους γιατρούς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με θεσμοθέτηση δυνατότητας από 48 μέχρι και 60 ώρες δουλειάς εβδομαδιαίως(χορήγηση της ανάπαυσης μέσα στις επόμενες 14 ημέρες).
Για τον ίδιο στόχο θέλουν να θεσμοθετήσουν και νέες μορφές εκμετάλλευσης όπως η τηλεργασία που με αφορμή την πανδημία πολλαπλασιάστηκε ραγδαία η εφαρμογή της σε κλάδους όπως ο χρηματοπιστωτικός τομέας, οι τηλεπικοινωνίες , το δημόσιο οι υπηρεσίες συνολικότερα.
Λες και ζούμε σε εικονική πραγματικότητα μας λένε πως όλα αυτά θα καθορίζονται με «ελεύθερες ατομικές διαπραγματεύσεις» του κάθε εργαζόμενου με τον εργοδότη. Αυτή την «ελευθερία» δηλαδή που γεύεται ο εργάτης καθημερινά στον χώρο δουλειάς. Με αυτή θα διαμορφώνει την δόση της εκμετάλλευσης. Θα έχουμε ένα τοπίο όμοιο με αυτό των μεσαιωνικών χρόνων. Δουλειά ήλιο με ήλιο. Το μόνο που θα ξέρει κανείς είναι πότε αρχίζει η δουλειά του χωρίς να τελειώνει ουσιαστικά. Μας κοροϊδεύουν στην ψύχρα κυριολεκτικά πως η επιπλέον εργασία θα δίνεται λέει σε ρεπό, όταν ήδη υπάρχουν ατελείωτα ρεπό που δεν δίνονται γιατί και πάλι έχει δουλειά η επιχείρηση, η υπηρεσία. Γιατί με την εντατικοποίηση και την υποστελέχωση που υπάρχει στην πλειοψηφία των χώρων δουλειάς δεν περισσεύει άνθρωπος.
Η κοροϊδία έχει ξεπεράσει κάθε πρόκληση όταν προσπαθούν να μας πείσουν πως με αυτούς τους τρόπους έρχονται μάλιστα «να επιβάλλουν κανόνες» στην εργασιακή ζούγκλα λέγοντας πως «χρειάζεται ένα έλεγχος, εφαρμογή κανόνων». Επειδή λέει παραβιάζονται οι κανόνες για να μην παραβιάζονται καλύτερα να μην υπάρχουν ! Αυτή είναι η ξεδιάντροπή ομολογία τους ! Τους λέμε : αν θέλουν προστασία των εργαζομένων ας επαναφέρουν τις ΣΣΕ που αυτοί και οι προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε με τον νόμο Βρούτση –Αχτσιόγλου.
Λένε μάλιστα πως αυτό είναι «εκσυγχρονισμός» του πλαισίου προστασίας του εργαζόμενου. Απαραίτητος γιατί τα πλαίσια αυτά θεσμοθετήθηκαν χρόνια πρίν με άλλα δεδομένα. Εάν η κυβέρνηση θέλει εκσυγχρονισμό λοιπόν ας μειώσει τον ημερήσιο κι εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας σε 7ωρο-35ωρο αφού η παραγωγικότητα της εργασίας έχει κάνει άλματα εδώ κι 135 χρόνια. Ας καταργήσει το αίσχος τον υπερωριών που δεν είναι μια κατάσταση προσωρινή αλλά μια μόνιμη ομολογία για την στυγνή εκμετάλλευση που υπάρχει στους εργασιακούς χώρους.
Λένε επίσης πως «θα ήταν λάθος το όχι σε όλα». Δηλαδή υπάρχουν και θετικά που δεν τα βλέπουμε σε αυτή την αθλιότητα. Ποιο είναι αυτό ; Το ότι ένας εργαζόμενος θα καταντήσει σχεδόν φυλακισμένος στο χώρο δουλειάς του και κατά συνέπεια η οικογένεια του θα τον βλέπει με επισκεπτήριο ;
Όλη αυτή η «επιστημονική φαντασία», τα διάφορα «αφηγήματα», όλα αυτό το ρετουσάρισμα είναι για να κρύψουν ότι θα εξανεμιστεί και ο όποιος προσωπικός χρόνος υπάρχει. Ότι οι καπιταλιστές θα κατασπαράξουν όλο το φάσμα της ζωής του εργαζόμενου χωρίς καμία δυνατότητα ατομικού και οικογενειακού προγραμματισμού. Για να ζούμε τελικά μόνο για να δουλεύουμε!
Συνάδελφοι
Την ίδια στιγμή που θέλουν να θεσμοθετήσουν την ατομική διαπραγμάτευση για το σύνολο των εργασιακών σχέσεων επιχειρούν ακόμη ένα χτύπημα στην δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Για αυτό με το νέο αντεργατικό έκτρωμα κράτος κι εργοδότες θέλουν να παρέμβουν στην ίδια την λειτουργία των σωματείων. Προφανώς δεν του ένοιαξε η «προκοπή» του εργατικού κινήματος ούτε ο «εκδημοκρατισμό» όταν οι ίδιοι κυβερνούν με πλειοψηφίες του 35%.
Με το ηλεκτρονικό μητρώο, δηλαδή το πλήρες φακέλωμα, την ηλεκτρονική ψηφοφορία τα οποία τα μπαίνουν κι ως προϋπόθεση ένα Σωματείο να μπορεί μάλιστα να υπογράφει ΣΣΕ καταλαβαίνουμε πως θέλουν να το δέσουν χειροπόδαρα. Να το απενεργοποιήσουν , να το έχουν ένα κίνημα απόλυτα ελεγμένο από τους καπιταλιστές. Σύμφωνα με τα «διεθνή πρότυπα» που μεσουρανούν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να φτιάξουν συνδικάτα που θα αποτελούν οργανικό κομμάτι του κράτους και της εργοδοσίας. Θέλουν «πιστοποιημένους» συνδικαλιστές με “ISO” κοινωνικού εταιρισμού από τους μονοπωλιακούς ομίλους. Σαν εκείνους μιας ομοσπονδίας στον κλάδο το Μετάλλου στην Δανία όπου όταν οι εργαζόμενοι τους ξεπέρασαν διεκδικώντας την υπογραφή νέας ΣΣΕ κι απέργησαν εκείνοι πρωτοστάτησαν κόβοντας πρόστιμο για κάθε ημέρα απεργίας στους εργαζόμενους για πληρωθούν τα διαφυγόντα κέρδη του εργοδότη. Και τέτοιους έχουμε πολλούς και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Συνδικαλιστές που τους φοβούνται οι εργαζόμενοι.
Αυτό είναι το όνειρο και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που αφού πραγματοποίησε Συνέδριο με την συνδρομή των ΜΑΤ και του κράτους , θέλει να βρεί τρόπο να αποστειρώσει το εργατικό κίνημα από τα ταξικά συνδικάτα και συνδικαλιστές. Γι΄αυτό και μπροστά στις εξαγγελίες του υπουργού κάνει ακόμη πως «δεν ξέρει ακόμη τι θα έρθει», κωλυσιεργεί και οργανώνει πρωτομαγιές για τα λουλούδια απονευρώνοντας την όποια αγωνιστική διάθεση.
Θέλουν να βάλουν την συνδικαλιστική δράση στο γύψο γι΄αυτό βάζουν νέα εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα, επιπλέον από εκείνα που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ με το 50%+1 καθιερώνοντας την ηλεκτρονική ψηφοφορία με πλατφόρμα μάλιστα μέσω εργοδότη, προβλέποντας προσωπικό ασφαλείας σε κρίσιμες επιχειρήσεις και χώρους στο 40 % του προσωπικού –κανονικός απεργοσπαστικός μηχανισμός δηλαδή. Σέρνοντας στα δικαστήρια, απειλώντας ,με εξοντωτικές αποζημιώσεις σε βάρος συνδικάτων, συνδικαλιστών για την παραμικρή απόκλιση από αυτό το κατάπτυστο νομοθετικό πλαίσιο που θεωρεί ποινικά κολάσιμη ακόμη και την απεργιακή φρουρά.
Αυτές είναι ορισμένες από τις βασικές προϋποθέσεις για να «πυροδοτήσουν» όπως λένε «επενδυτικό σοκ», μοιράζοντας σε κάθε λαϊκή οικογένειας «αντεργατικό σοκ και δέος» φτώχειας κι εκμετάλλευσης.
Γι΄αυτούς του λόγους το νέο αντεργατικό έκτρωμα αποτελεί βασικό συστατικό, την κορωνίδα θα λέγαμε των 160 και πλέον νέων «μεταρρυθμιστικών δράσεων» που περιλαμβάνονται στο περίφημο και πολυδιαφημισμένο «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης». Με γνώμονα την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ και εγγύηση τις θυσίες για τον λαό.
Έχουμε πια μπόλικη πείρα από όλα αυτά την τελευταία δεκαετία με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Είναι ο ίδιος αντιλαϊκός προσανατολισμός που συνεχίζει μπροστά και στην νέα κρίση που εξελίσσεται ήδη . Το πρόβλημα δεν είναι εάν υπάρχουν καλύτερα-ποιο αποδοτικά σχέδια ανάπτυξης-ανάκαμψης όπως διαγκωνίζονται η κυβέρνηση της ΝΔ,ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ αλλά κι η ΓΣΕΕ. Το θέμα σήμερα είναι ποιος επωφελείται από αυτήν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι μια ανάπτυξη σε βάρος των ζωής μας, των δικαιωμάτων μας. Αυτό έδειξε η πείρα όλη αυτήν την περίοδο της πανδημίας. Πως η οργάνωση της παραγωγής, της οικονομικής δραστηριότητας με κριτήριο το κέρδος των μεγαλοεπιχειρηματιών δεν μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Γιατί την ίδια στιγμή που μετράμε χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, χιλιάδες συνανθρώπους μας που δεν μπορούν να βρουν την υγεία τους λόγω της κατάστασης που είναι στα νοσοκομεία οι μεγαλοκλινικάρχες της περιοχής και της χώρας, οι πολυεθνικές του φαρμάκου θησαυρίζουν κάνοντας ρεκόρ κερδών. Τα κέρδη τους λοιπόν από την μια και οι νεκροί μας από την άλλη.
Η μόνη διέξοδος είναι η ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε αυτή την βαρβαρότητα προκείμενου να προσδοκούμε κάτι για την ζωή μας. Στο τέλος είναι αδιέξοδο. Γιατί ποτέ δεν θα ικανοποιηθούνε, δεν υπάρχει όριο στην εκμετάλλευση. Αυτό μπορούμε να το βάλουμε μόνο εμείς με την πάλη μας. Γιατί τελικά το μήνυμα της 1ης Μάη δεν είναι : αγώνας για να διεκδικήσουμε το σμπαράλιασμα το δικαιωμάτων μας να γίνεται με δημοκρατικό τρόπο, στα πλαίσια του περίφημου κοινωνικού διαλόγου ή της συλλογικής διαβούλευσης όπως προβάλλει η ΓΣΕΕ, κόμματα της αντιπολίτευσης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι΄αυτό στο ερώτημα σήμερα τι να κάνουμε η απάντηση δεν είναι να βρούμε μια άλλη κυβέρνηση λιγότερο βάρβαρη, περισσότερο ανεκτική, ποιο προοδευτική. Δεν είναι να επιλέξουμε ένα άλλο αναπτυξιακό σχέδιο γιατί προϋπόθεση αυτής της ανάπτυξης είναι οι τσακισμένοι μισθοί και εργασιακά δικαιώματα αλλιώς δεν υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον. Αυτό το όραμά τους. Αλλά αυτό δεν είναι το δικό μας.
Η απάντηση είναι στο δυνάμωμα της συλλογικής οργάνωσης και πάλης με την συμμετοχή των νέων εργαζομένων αυτό δηλαδή που φοβάται η κυβέρνηση γι΄αυτό χτυπά τα συνδικάτα. Η απάντηση είναι να απαλλαγεί το εργατικό κίνημα από την κηδεμονία και τον σφιχτό εναγκαλισμό των εργοδοτών και του κράτους. Να απαλλαγούμε από τους ανθρώπους τους μέσα στο κίνημα και κυρίως από την λογική πως αυτού του είδους η ανάπτυξη είναι προϋπόθεση για την ευημερία μας. Να παλέψουμε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Στο μυαλό μας είναι η τεράστια δυνατότητα της εποχής μας που μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις βασικές ανάγκες. Η αλματώδης ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων που μπορεί να προσφέρει σε όλους περισσότερο ελεύθερο χρόνο, περισσότερη ποιότητα ζωής.
Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την επιστροφή στον μεσαίωνα και την «δουλειά ήλιο με ήλιο» σε μια εποχή που η παραγωγικότητα της εργασίας έχει εκτοξευθεί . Να μην μπορούμε να βρούμε την υγεία μας όταν η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει άλματα. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την αθλιότητα που θέλουν να μας καταδικάσουν να ζούμε για να εξασφαλίσουν τα κέρδη των καπιταλιστών.
Απαντάμε με ψηλά το κεφάλι!!!
Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει το νέο αντεργατικό τερατούργημα!
Η σημερινή επέτειος συμβολίζει τους μεγάλους και σκληρούς αγώνες για τα δικά μας συμφέροντα κι ανάγκες. Τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας συνεχίζοντας τον αγώνα!
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! Ζήτω η εργατική τάξη!
