Εορτασμός Εργατικής Πρωτομαγιάς 2022

Μοιράσου το άρθρο!

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΚΝΛ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΟΚΑ

Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι

Με την μαχητική μας παρουσία, την απεργιακή μας συγκέντρωση τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά με ένα τρόπο αντάξιο σε αυτό που πάντα αποτελούσε ένα σύμβολο  αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματά μας, σύμβολο αντίστασης απέναντι στην βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σύμβολο πάλης για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.

Στο μυαλό είναι χαραγμένες οι εικόνες του Τάσου Τούση, των 200 της Καισαριανής, τόσων ηρώων και θυσιών όπως του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Λάρισας Τάκη Γαργαλιάνου. Όλα αυτά δεν πήγαν χαμένα ! Είναι σπόρος που έπεσε και θα βλαστήσει! Στα πρόσωπα νέων ανθρώπων, εργαζομένων αυτούς που σήμερα λοιδορούν, συκοφαντούν γιατί πραγματικά αυτό τρέμουν και φοβούνται ! Που θα ποτίσει η οργή και η αγανάκτηση για την ζωή που τους κλέβουν!

Το διαχρονικό μήνυμα την Πρωτομαγιάς ήταν και είναι να δυναμώσει ο οργανωμένος, συλλογικός αγώνας, να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων για τα δικά τους δίκαια, για να διεκδικήσουν την ζωή που τους αξίζει . Το μήνυμα αυτής της τόσο σημαδιακής ημέρας είναι πως οι εργαζόμενοι διαθέτουν αστείρευτή δύναμη, ακαταμάχητη. Ότι τελικά μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Πόσα και πόσα παραδείγματα που συμπυκνώνονται σε αυτή την ημέρα σύμβολο του αγώνα της εργατικής τάξης. Αγώνες που ξεπέρασαν δυσκολίες, έκαναν στην άκρη ανυπέρβλητα εμπόδια. Μέσα από αυτό τον δρόμο είχαμε κατακτήσεις εμβληματικές όπως είναι το 8ωρο, η κοινωνική ασφάλιση , η πρόνοια. Μέσα από τέτοιους σκληρούς αγώνες οι εργαζόμενοι επέβαλαν το δικαίωμά τους να οργανώνονται και να παλεύουν. Κανένας νόμος δεν στάθηκε ικανός να βάλει φραγμό σε αυτή τη διάθεση, σε αυτή την απαράμιλλη θέληση για ζωή.

Πολλοί θέλουν να μας πείσουν πως όλα αυτά έχουν ξεπεραστεί, πως η εργατική τάξη έχει αλλάξει. Κι εμείς ρωτάμε : γιατί λοιπόν τόσο μεγάλη ανησυχία αν όλα δεν συγκινούν  ; Γιατί προσπαθούν διαρκώς να μας πείσουν πως οι αγώνες και μάλιστα κορυφαίες μορφές όπως η απεργία προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι ξεπερασμένες  ;

Γιατί σήμερα σαν κι αυτή συνεχίζουν με αμείωτη ένταση την προσπάθεια να απονευρώσουν τέτοιες επετείους από τους συμβολισμούς τους , το ταξικό τους περιεχόμενο ; Κηρύσσοντάς την  ως υποχρεωτική αργία όπως έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  Οργανώνοντας αυτή την ημέρα διάφορα «πανηγυράκια» όπως κάνει και στην πόλη μας η Δημοτική Αρχή Καλογιάννη . Που δεν αρκείται όμως μόνο σε αυτό αλλά επιδίδεται στο σπορ του κατεβάσματος των πανό παραμονές Πρωτομαγιάς και κάθε απεργίας. Είναι προσβολή στους αγώνες, τις θυσίες της εργατικής τάξης.

Όμως με όλα αυτά δείχνουν πως τελικά δεν αισθάνονται σίγουροι και για αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να παρεμποδίσουν κάθε αγωνιστικό σκίρτημα. Ξέρουμε καλά  πως όσο ελπίζουν πως έχουν αφυδατώσει την σκέψη όλων των νέων γενιών εργαζομένων από κάθε αγωνιστικό προσανατολισμό άλλο τόσο χάνουν τον ύπνο τους από τον φόβο πως θα διαψευστούν .

Και εμείς τους λέμε «έχετε κάθε δίκιο κύριο»! Η ζωή έχει αρχίσει κιόλας να σας διαψεύδει. Γιατί τι άλλο είναι όλες αυτές οι εστίες αγώνα που έχουν αρχίσει και ξεσπάνε τελευταία.

Τι είναι ο αγώνας των εργαζομένων στην Cosco ; Ή των εργαζομένων στην e-food, στα πετρέλαια Καβάλας, στην ΛΑΡΚΟ ; Αν όχι ο δρόμος που έχει αρχίσει ν΄ανοίγει ξανά, μέσα από δυσκολίες, μέσα από πισωγυρίσματα αλλά και ξεσπάσματα ; Για αυτό έχουμε χρέος να σταθούμε δίπλα τους, να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας. Η νίκη τους να γίνει και δική μας υπόθεση. Το παράδειγμά τους να ανάψει κι άλλες φωτιές αγώνα και στην περιοχή μας.

Καλούμε τον κάθε απλό άνθρωπο να σκεφθεί, να προβληματιστεί για την βαρύτητα, την αξία που έχει η δική του συμμετοχή στο αγώνα, η μαχητική στάση απέναντι σε όλα αυτά που εξελίσσονται γύρω μας.

Για ετούτη η Πρώτη του Μάη που φως της εργατιάς θαμπώνει είναι μέσα σε  συνθήκες που δεν έχουμε ξαναζήσει.

Η φωτιά του πολέμου έχει ανάψει για τα καλά και απειλεί τον κόσμο ολάκερο. Και μπροστά στην κατάσταση αυτή για κάθε απλό άνθρωπο που ανησυχεί,  το κρίσιμο θέμα  είναι το να απεμπλακεί η χώρας μας από αυτόν, τους σχετικούς  σχεδιασμούς , στους οποίους συμμετέχει με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, καθώς βάζει τον λαό μας στο στόχαστρο.

Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι να απορρίψουν τα κάλπικα διλλήματα που βάζουν οι εκμεταλλευτές μας για να διαλέξουμε τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστή, τον ένα ή το άλλο εκμεταλλευτή του μόχθου μας και τις συμμαχίες τους. Σε κάθε τέτοια επιλογή ο λαός βγαίνει χαμένος . Καμία δεν λύνει τα προβλήματά του με την ακρίβεια ,την πανδημία κ.α. που μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο.

Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες έχουν  μετατρέψει τη χώρα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο με αναβάθμιση και επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων. Η πόλη και περιοχή μας αποκτούν ιδιαίτερο ρόλο ως βάση εφόρμησης των ΑμερικανοΕυρωπαίων Ιμπεριαλιστών, υλοποίησης των πολεμικών τους σχεδιασμών.  

Κι αυτή η επιλογή βέβαια δεν θωρακίζει την χώρα μας. Καμιά ασφάλεια δεν μπορεί να αισθανόμαστε με την επάνοδο των δολοφονικών drones(MQ-9 Reaper) στην 110 πμ ή με τον ρόλο και την λειτουργία του Ευρωστρατηγείου στην 1^η Στρατιά. Η μόνη αναβάθμιση είναι του κινδύνου που διατρέχουμε από την συμμετοχή σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Όταν είδη γίνονται στόχοι αντιποίνων από το αντίπαλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο της Ρωσίας, με Ρωσικά αεροπλάνα να «κλειδώνουν» ως στόχους βάσεις σαν κι αυτές που βρίσκονται στην περιοχή μας.

Άλλωστε μέρα με την ημέρα αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο πόσο προστασία παρέχει η συμμετοχή  σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες από τον «αναθεωρητισμό» όπως τον ονομάζουν,  τις απαράδεκτες τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και άλλου. Όταν οι φίλοι μας οι ΝΑΤΟϊκοί δεν αναγνωρίζουν σύνορα ανάμεσά μας κι όταν υπό την επίβλεψή τους πραγματοποιούνται στρατιωτικές ασκήσεις της Τουρκίας που προβάρουν την κατάληψη νησιών και βραχονησίδων. Αν «έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς».

Μπροστά σε αυτές  τις επικίνδυνες εξελίξεις καλούμε τους εργαζόμενους, τον λαό της περιοχής μας να δυναμώσουν των αγώνα ενάντια στο νέο πολεμικό σφαγείο για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Εδώ και τώρα πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για :

• Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή στον πόλεμο με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο, με πολεμικό υλικό, με στρατιωτικά μέσα, με εκστρατευτικό σώμα.
• Να σταματήσει τώρα να χρησιμοποιήται το ελληνικό έδαφος για τα σχέδια των μακελάρηδων.
• Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.

Συνάδελφοι

Πριν ακόμη τον πόλεμο, μας απειλεί η πείνα και η εξαθλίωση. Ένας τσουνάμι ακρίβειας που κατατρώει το εισόδημά μας. Που μας βυθίζει ακόμη περισσότερο στην φτώχεια και την ανέχεια. Κύμα που εντείνει ο πόλεμος όμως αλλά ακουμπά στην ίδια την πολιτική την διευκόλυνσης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Τις διάφορες «πράσινες επενδύσεις», την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που χρηματοδοτούμε εμείς με τις θυσίες μας.

Γιατί σήμερα πληρώνουμε τον λογαριασμό της διαχρονικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων  που θάβει τις μεγάλες υπάρχουσες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας(όπως έγινε με τις λιγνιτικές μονάδες) για να ανοίγει ο δρόμος για κερδοφόρες επενδύσεις αλλά και για την ενεργειακή φτώχεια παράλληλα. Που μετατρέπει την έφορη γή του Θεσσαλικού κάμπου σε μια θάλασσα φωτοβολταϊκών κι ας μην φτάνει πια ούτε το στάρι για να ζυμώσουμε ψωμί.

Γιατί σήμερα πληρώνουμε ένα βασικό αγαθό όπως είναι η ενέργεια που  η τιμή δεν διαμορφώνεται από το κόστος παραγωγής αλλά από τον χρηματηστηριακό τζόγο. Δηλαδή από πού μας λένε τους νόμους της αγοράς , την προσφορά και την ζήτηση. Γι΄αυτό ακόμα και χώρες όπως οι ΗΠΑ που έχουν την πρωτοκαθεδρία στα αποθέματα πετρελαίου και σχιστολιθικού αερίου παγκοσμίως η τιμή της ενέργειας αυξήθηκε πάνω από 100% σε ένα μόλις χρόνο. Γι΄αυτό μέσα σε ένα χρόνο εκτοξεύτηκαν, οι διακοπές ρεύματος και τα νοικοκυριά που ζούνε χωρίς φως το 2022.

Κύμα ακρίβειας που δεν αντιμετωπίζεται με όλα αυτά τα πενιχρά επιδόματα και τις αυξήσεις-κοροϊδία στον κατώτατο μισθό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Μας προκαλεί κι από πάνων όταν μιλάει για 15^ο μισθό όταν ήδη από το 2^ο εξάμηνο του 2021 έχουμε χάσει λόγω των ανατιμήσεων τότε 2 μισθούς. Είναι «παρηγοριά στον άρρωστο ως που να βγει η ψυχή του».

Χρειαζόμαστε μισθούς που να υπερκαλύπτουν τις απώλειες εισοδήματος που είχαμε διαχρονικά και πολύ περισσότερο τους τελευταίους μήνες. Μισθούς  που δεν θα είναι στα όρια των αντοχών της οικονομίας αλλά στα επίπεδα των δικών μας σύγχρονων αναγκών. Χρειαζόμαστε όχι απλά «καλές θέσεις εργασίας» αλλά εργασία με συγκροτημένα δικαιώματα.

Κι αυτό δεν διαμορφώνεται μέσα από αποφάσεις υπουργών , με νόμους σαν κι αυτόν των Βρούτση-Αχτσιόγλου(ΝΔ & ΣΥΡΙΖΑ)  αλλά με σκληρούς αγώνες , στον δρόμο της ταξικής πάλης. Με διεκδίκηση ΣΣΕ σε κάθε κλάδο , για κάθε εργαζόμενο. Αυτό είναι ο τρόπος που οδηγεί σε κατακτήσεις, στην ικανοποίηση των αναγκών μας. Αυτό το φορτίο άλλωστε κουβαλάει η Πρωτομαγιά.

Και το αδυσώπητο ερώτημα που στριφογυρίζει στα μυαλά των απλών ανθρώπων είναι : Μπορούμε να τα καταφέρουμε ; Ποια είναι η απάντηση όμως που δίνει στο ερώτημα αυτό, η υπογραφή της κλαδικής συλλογικής σύμβασης των οικοδόμων με αυξήσεις μετά μάλιστα από 13 χρόνια, πέρα από την διαπίστωση πως οι εργαζόμενοι έχουν την δύναμη, μπορούν να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση που βιώνουν. Ποια απάντηση μπορεί κανείς να δώσει αν θυμηθούμε όλη εκείνη την κόκκινο ποτάμι των εργαζομένων-διανομέων της e-fοod και του νικηφόρου αγώνα τοους ; Πως έχουν την δύναμη να ξεφύγουν από την οδυνηρή πραγματικότητα της εκμετάλλευσης και της φτώχειας.

Να δυναμώνουμε τον αγώνα μας για :

• Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτερου μισθού, διεκδικώντας 825€ κατώτερο μεικτό μισθό.
• Αυξήσεις στους μισθούς πάνω από το ύψος του πληθωρισμού.
• Κατάργηση όλων των φόρων στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Γενναία μείωση τιμών και πλαφόν στα βασικά είδη, στην ενέργεια, στα καύσιμα.
• Διαγραφή χρεών, κανένα εργατικό – λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα.

Συνάδελφοι

Ο λαός μας πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει μεγάλο τίμημα, με μειώσεις μισθών, συντάξεων, εισοδήματος, με σκληρή φορολογία για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί που δεν διστάζουν όταν φτάσουν σε αδιέξοδο οι μεταξύ τους αντιθέσεις και ανταγωνισμοί να ισοπεδώσουν ολόκληρες χώρες, είναι οι ίδιοι που εν καιρώ ειρήνης ζητάνε από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη. Πρώτα ήταν η κρίση και οι «θυσίες» για την ανάπτυξη για «να σταθεί στα πόδια της η οικονομία», στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην πανδημία οι εργαζόμενοι κλήθηκαν για ακόμα μία φορά να σκύψουν το κεφάλι για να έρθουν «καλύτερες μέρες», με αποτέλεσμα να δουλεύουν σε χώρους όπου ο κορονοϊός θέριζε. Σήμερα ο λαός καλείται για ακόμη μία φορά να κάνει «υπομονή», να παγώνει μέσα στο σπίτι του, να κάνει σκόντο ακόμα και από τα στοιχειώδη. Με λίγα λόγια, αυτή η πολιτική θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη των λίγων.

Δε δεχόμαστε νέες αιματηρές θυσίες για τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας!

Το νόημα λοιπόν στην φετινή Απεργία της 1^ης Μάη , σε αυτές συνθήκες είναι πως η δικαιολογημένη οργή και η αγανάκτησή πρέπει να γίνει οργανωμένος αγώνας που θα δυναμώσει σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, ώστε να δυναμώσει παντού. Να γίνει ένα μεγάλο ποτάμι καταδίκης της πολιτικής που ευθύνεται για τα προβλήματα που βιώνουμε οι εργατικές – λαϊκές οικογένειες.

Η κατακόκκινη Πρωτομαγιάτικη γραμμή φτάνει μέχρι σήμερα, ξεκινώντας από το Σικάγο του 1886, περνώντας από τη Θεσσαλονίκη του 1936, την Καισαριανή του 1944, τους σύγχρονους σκληρούς αγώνες που όλοι μαζί αποτυπώνουν τον έναν και μοναδικό δρόμο, αυτόν της ανυποχώρητης πάλης για το δίκιο του εργαζόμενου λαού. Δείχνει πως ό,τι κατέκτησε η εργατική τάξη, το κατάφερε με την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση, σε σύγκρουση με τα κηρύγματα «ρεαλισμού» και υποταγής, μακριά από «σωτήρες», παίρνοντας στα χέρια της την υπόθεση της πάλης της.

Δε θα μας σώσει καμιά κυβέρνηση και κανένας καλός εργοδότης. Γι΄αυτό στο ερώτημα σήμερα τι να κάνουμε η απάντηση δεν είναι να βρούμε μια άλλη κυβέρνηση λιγότερο βάρβαρη, περισσότερο ανεκτική, ποιο προοδευτική. Δεν είναι να επιλέξουμε ένα άλλο αναπτυξιακό σχέδιο όσο προϋπόθεση αυτής της ανάπτυξης είναι οι τσακισμένοι μισθοί και εργασιακά δικαιώματα αλλιώς δεν υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον. Αυτό το όραμά τους. Αλλά αυτό δεν είναι το δικό μας.

Στην αγωνία πολλών απλών ανθρώπων για την ενότητα. Είδαμε πάλι δακρύβρεχτες προτροπές για την περίφημη ενότητα. Τι γνωστή δήθεν  απογοήτευση για τις πολλές συγκεντρώσεις κλπ. Αλλά τα δικά τους θέλω και οι δικές μας ανάγκες δεν τέμνονται. Είναι δύο πράγματα ασύμβατα που δεν συγκολλούνται ! Είναι δύο διαφορετικές γραμμές κι έδώ παίρνουμε θέση ο καθένας που στοιχίζεται.

Ή θα στοιχίζεται πίσω από τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών ή τα πίσω από τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Δεν υπάρχει μέση επιλογή! Ενότητα ανάμεσα σε διαφορετικές επιλογές δεν υπάρχει ! Αυτό δεν είναι τεχνητός διαχωρισμός !

Και η σωστή πλευρά, η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι το δίκιο των λαών ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο και τη φτώχεια. Με τους εργάτες όλου του κόσμου στη σωστή μεριά της ιστορίας ενάντια στους σφαγείς των λαών και των δικαιωμάτων, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Γιατί πραγματικά «οι καιροί έχουν αρχίσει ν’ άλλάζουν», και «οι ελπίδες να ξεσπάνε». Στην πάλη η ελπίδα μας ! Γεια σας!