Στο σημείο του εγκλήματος στα Τέμπη το πρωί του Σαββάτου 22/2 βρέθηκαν φορείς και τίμησαν τους 57 νεκρούς

Ομιλία στο σημείο του εγκλήματος στα Τέμπη εκ μέρους του ΕΚΛ

(Αχιλλέας Σίμος, γραμματέας του Παρατήματος Λάρισας του Π.Μ.Σ. και Β αντιπρόεδρος του ΕΚΛ)

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές, παιδιά μας και αδέρφια μας, δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη και οι ένοχοι μένουν ατιμώρητοι, η προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών της σύγκρουσης συνεχίζεται.

Πάει καιρός τώρα που δακρύζουμε… Κοντά 22 χρόνια πριν, συνάδελφοι που τότε ήμασταν μαθητές σε γυμνάσια και λύκεια της Λάρισας συγκλονισμένοι φωνάζαμε σε κινητοποιήσεις της εποχής «Χτες 21 σήμερα 7 αύριο θα είναι τα δικά σας τα παιδιά» , «Δρόμοι παγίδες, σχολεία φυλακές, καμία ανοχή από τους μαθητές». Ήταν τα χρόνια 2003 και 2004 που σε 2 δυστυχήματα με λεωφορείο στα Τέμπη και στο Πέταλο του Μαλιακού έχασαν τη ζωή τους συνολικά 28 μαθητές καθοδόν για την σχολική τους εκδρομή, όσοι επέζησαν πέρασαν ένα μεγάλο μετατραυματικό σοκ, κάποιοι δεν το ξεπέρασαν ποτέ. Τότε πολλοί μας καθησύχαζαν, πως με τους ολυμπιακούς αγώνες, με τις υποσχέσεις των υπουργών, με τα αναπτυξιακά σχέδια της χώρας που ετοίμαζε η κάθε λογής κυβέρνηση όλα θα φτιάξουν.

Είμαστε στο 2025, εκείνα τα συνθήματα αντηχούν ακόμη στα αυτιά μας και μαζί με αυτά ο ήχος των σειρήνων που εκκωφαντικά τσίριζαν 2 χρόνια πριν στο μέρος που βρισκόμαστε. 28 Φεβρουαρίου 2023, μια πρωτοφανής τραγωδία έβαψε τις ράγες της ανάπτυξης στην κοιλάδα των Τεμπών ξανά με αίμα νέων ανθρώπων. Δύο τραίνα που κινούνταν για ώρα στην ίδια γραμμή συγκρούστηκαν μετωπικά με 57 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Με τραγικό τρόπο μάθαμε τι σημαίνει «απελευθέρωση» των συγκοινωνών, αφού λοιπόν γίναμε επιτέλους και εμείς ΕΕ (όπως μας έλεγαν διάφοροι καθέδρας πιο παλιά). Στην χώρα μας, όπως και σε όλες τις χώρες της ΕΕ, η ανθρώπινη ζωή, η ασφάλειά μας γίνεται έρμαιο για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Την 1η Μαρτίου 2023, από τα ξημερώματα η Διοίκηση του ΕΚΛ ήταν στο πόδι, με το πρώτο φως της ημέρας όταν το έγκλημα στα Τέμπη έγινε γνωστό και συγκλόνισε το πανελλήνιο η αλληλεγγύη του λαού μας εκφράστηκε με κάθε τρόπο, άνθρωποι όλων των ηλικιών κάνανε ουρές στα κέντρα αιμοδοσίας μέσα στην πόλη μας. Παράλληλα η οργή και η θλίψη παλέψαμε να μετατραπεί σε δύναμη για μαζικούς αγώνες, από φοιτητικούς συλλόγους, σωματεία και φορείς με το Εργατικό Κέντρο στην πρώτη γραμμή! Οι μέρες που ακολούθησαν έμειναν ανεξίτηλες με τα ποτάμια οργής χιλιάδων νέων ανθρώπων, εργαζομένων, ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών που απλώθηκαν σε όλο το κέντρο της Λάρισας, σε κωμοπόλεις του νομού. Όλοι ήμασταν εκεί. Στις 8 Μάρτη 2023 η απεργιακή συγκέντρωση στη Λάρισα ξεπέρασε τους 20.000. Μέχρι και σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι στην χώρα έχουν βγει στους δρόμους σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τους, αφορμή αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Ήταν προδιαγεγραμμένο γι’ αυτό και συγκλονιστικό. Καταγγελίες των συνδικαλιστών των ταξικών δυνάμεων και των Σωματείων των Σιδηροδρομικών προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο ενός μεγάλου ατυχήματος. Όλοι ήξεραν, Κυβερνήσεις, Εταιρίες, ΕΕ. Αυτήν η πολιτική υπεράσπισης των κερδών, μας άφησε και μας αφήνει ανυπεράσπιστους.

Γι’ αυτό ακριβώς και ένα χρόνο μετά, στις περσινές κινητοποιήσεις, ο λαός της πόλης δεν ξέχασε!Ανανέωσε την υπόσχεση αγώνα για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη! Μια τεράστια συγκέντρωση και μια πορεία χιλιομέτρων από την κεντρική πλατεία έως το σταθμό των τρένων φώναξε «Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή!» Μαζί με νέες και νέους, χιλιάδες εργαζόμενοι εκείνη την μέρα απέργησαν διεκδικώντας αμοιβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, προστασία της ζωής και της υγείας τους στους χώρους εργασίας, που πολλοί από αυτούς έχουν μετατραπεί σε κοιλάδες των Τεμπών. Εκεί βρέθηκαν, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες με τα τρακτέρ τους που κατέβηκαν από τα μπλόκα του αγώνα για επιβίωση, ένα τέτοιο μπλόκο είναι σε εξέλιξη σήμερα εδώ πιο πάνω στην Γυρτώνη . Ήμασταν όλοι μαζί όπως στις πλημμύρες του Ντάνιελ, όταν το εκκλησάκι που βλέπετε εδώ είχε σκεπαστεί από νερό, τότε που περπατήσαμε συγκροτημένα – οργανωμένα μέσα στις λάσπες για να βγάλουμε τις ζωές μας από τον βούρκο, τότε που ανταμώσαμε με συναδέλφους, με φοιτητές που κατέφθασαν με πούλμαν από όλη την χώρα και ριχτήκαμε στην μάχη της αλληλεγγύης. Η βιβλική καταστροφή παράλληλα με την εγκατάλειψη που ζήσαμε από την Κυβέρνηση, την Περιφέρεια, τους Δήμους, ήταν ένα από τα πολλά “Τέμπη” που συναντάμε καθημερινά στις ζωές μας.

Αν ακολουθήσει στη Λάρισα κάποιος τη διαδρομή από την πλατεία του ΟΣΕ εκεί που οι φορείς πέρυσι στήσαμε μια πλάκα αφιερωμένη στα θύματα του εγκλήματος προχωρώντας κάπου στο ύψος των οδών Οικονόμου Εξ Οικονόμων και Ασκληπιού θα δει ένα γκράφιτι με την μορφή ενός παιδιού – φοιτητή που χάθηκε άδικα στο σημείο επειδή ένας μαντρότοιχος ο οποίος είχε επιβαρυνθεί από τον σεισμό του 2021 τον καταπλάκωσε. Ποιος αντισεισμικός έλεγχος; Έχει κόστος. Ακριβώς δίπλα φτιαχνόταν ένας σύγχρονος πεζόδρομος εκατομμυρίων από τις αρμόδιες τοπικές αρχές με ευρωπαϊκά προγράμματα για τις ανάγκες τις εξωστρέφειας και της τουριστικής ανάπτυξης. Μια παλιά αφίσα παρακάτω μας θυμίζει πως οι πληγέντες από τον σεισμό στο Δαμάσι Τυρνάβου ζουν ακόμη στα λυόμενα. Η προστασία της ζωής μας λοιπόν είναι ατομική μας ευθύνη (το βλέπουμε σήμερα στην Σαντορίνη). Πόσο κοστίζανε οι ζωές των προσφύγων που βυθίστηκαν στην Πύλο, πόσο κοστίζει η ζωή ενός επιβάτη πλοίου στον Πειραιά που τον άφησαν να πνιγεί επειδή δεν είχε εισιτήριο; Περιγράφουμε απλά στιγμές από την κανονικότητα που μας σερβίρουν.

Πρέπει να θεωρήσουμε επίσης ως κάτι το φυσιολογικό ότι η χώρα αλλά και συγκεκριμένα η πόλη μας εμπλέκεται στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ ακόμη πιο βαθιά μετατρέποντας την περιοχή μας σε μαγνήτη αντιποίνων και συνένοχο στην σφαγή. Βάσεις του θανάτου, φορτία με πυρομαχικά που σουλατσάρουν στους δρόμους μας και φυσικά τρένα, φορτηγά, μεταγωγικά των ΝΑΤΟικών δεν αντιμετωπίζουν ποτέ τεχνικό πρόβλημα. Οι προτεραιότητες είναι δεδομένες. Το ερώτημα είναι: Η ανάπτυξή τους χωρά της ανάγκες μας; Τι είναι αυτό που κάνει το κράτος δολοφόνο όπως λέει το σύνθημα;

Η ανασφάλεια για το αύριο αγκαλιάζει μια νέα γενιά που ασφυκτιά χωρίς κοινωνική μέριμνα, μόρφωση, υγεία, δημιουργία. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες φοιτητές και μαθητές ενώνουν τις φωνές τους ζητώντας δικαίωση και αψηφούν τρομοκρατία και νουθεσίες. Γιατί δεν αντέχουμε άλλο τον τεράστιο κρατικό μηχανισμό συγκάλυψης που έχει στηθεί (αστυνομία, δικαστήρια, ελεγκτικοί μηχανισμοί), μαζί με τον Κυβερνητικό μηχανισμό, τα ΜΜΕ, την ΕΕ που έσπευσε να βάλει επίτροπο για τις μεταφορές στέλεχος της ΝΔ αλλά και την Hellenic Train που χρόνια τώρα υποτίθεται ψάχνει και κάνει ότι δε γνωρίζει τι φορτίο μεταφέρουν οι συρμοί της. Όλος αυτός ο μηχανισμός που φάνταζε ανίκητος, παρασύρθηκε σαν ξύλινος φράκτης από το τεράστιο λαϊκό ποτάμι που ξεχύθηκε σε κάθε γωνιά της χώρας μας το προηγούμενο διάστημα. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η δύναμη του δίκιου των πολλών είναι ανίκητη. 2 χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη τα αιτήματα μένουν ανεκπλήρωτα, οι μνήμες είναι ζωντανές, αυτό ακούσαμε στις 26 Ιανουαρίου και στις 7 Φεβρουαρίου φέτος από χιλιάδες φωνές «Οι ράγες της ανάπτυξης βαφτήκανε με αίμα ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τραίνα», «ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία».

Η συγκάλυψη συνεχίζεται όχι μόνο για τους υπεύθυνους του εγκλήματος, αλλά και για το ότι η κατάσταση στον ΟΣΕ παραμένει ίδια και χειρότερη. Για τα κέρδη, μόνο τα δύο τελευταία χρόνια έχουν χάσει τη ζωή τους στους χώρους δουλειάς 300 εργαζόμενοι (11 ήταν οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ που έχασαν την ζωή τους στην σύγκρουση). Ο μισθός μας εξαφανίζεται το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα από την ακρίβεια που επιβάλουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» είναι το σύνθημα που συμπυκνώνει το περιεχόμενο του αγώνα που δίνουμε. Το οξυγόνο που μας στερεί όλη αυτή η κατάσταση, μας το δίνουν τα τεράστια λαϊκά ποτάμια διεκδίκησης. Αυτή η πολιτική που σπέρνει το θάνατο, βυθίζει τους πολλούς στη φτώχεια και ετοιμάζει την γενίκευση του πολέμου, πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί.

Στις 28 Φλεβάρη πορευόμαστε μαζί σας στον δρόμο του αγώνα για μια ζωή που δεν θα σταματά βίαια στις ράγες… της βαρβαρότητας, για μια ζωή που θα σπουδάζουμε και θα δουλεύουμε με δικαιώματα, για μια αληθινή ζωή που θα κατακτήσουμε με μεγάλες κοινωνικές ανατροπές με τον λαό πρωταγωνιστή όπως απαιτεί ο αιώνας μας.

Τον απεργιακό ξεσηκωμό της ερχόμενης Παρασκευής, 11:00 πμ στην Κεντρική Πλατεία προετοιμάζουν το Εργατικό Κέντρο Λάρισας σε συντονισμό με δεκάδες φορείς και σωματεία της Λάρισας. Μετά την μεγάλη πορεία προς τον ΟΣΕ, θα αποκαλυφθεί το μνημείο που έχουμε αναβαθμίσει. Δεκάδες καλλιτέχνες από την Λάρισα και αλλού θα συμμετέχουν στην συναυλία – μουσική διαμαρτυρία που θα εξελίσσεται όλη τη μέρα. Παράλληλα από χτες σε συνδιοργάνωση με φωτορεπόρτερ της πόλης εγκαινιάσαμε έκθεση φωτογραφίας για τις κινητοποιήσεις μετά το έγκλημα που θα διαρκέσει ως τις 27/2 στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο. Τέλος εδώ πιο δίπλα στην εξωτερική πλευρά του τούνελ θα δείτε ότι δεσπόζει μια τοιχογραφία που δημιούργησαν με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, μέλη του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας με την βοήθεια του Συνδικάτου Οικοδόμων και άλλων σωματείων της δύναμης του Εργατικού Κέντρου. Θα θυμίζει πάντα τους χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους με σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Συνεχίζουμε, «εμείς θα γίνουμε αυτό που περιμένουμε» γιατί…

«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,

τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους

την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει

σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί…»

Γιάννης Ρίτσος