Εισήγηση Γ. Σκόκα μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Δ.Σ του Εργατικού κέντρου Λάρισας (1-10-2012)

Μοιράσου το άρθρο!

Εισήγηση Γ. Σκόκα μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Δ.Σ του Εργατικού κέντρου Λάρισας, στην εκδήλωση για τις εξελίξεις στην εκπαίδευση(1-10-2012)

Συνάδελφοι-Συναδέλφισσες

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΕΚΝΛ ασχολείται με τα ζητήματα της εκπαίδευσης, της παιδείας.

Το ΕΚΝΛ έγκαιρα και αναλυτικά είχε τοποθετηθεί και παλιότερα για αυτό το μεγάλο και σοβαρό ζήτημα. Μέσα από πρωτοβουλίες είχε αναδείξει τον χαρακτήρα των αλλαγών στην εκπαίδευση. Είχαμε επισημάνει τότε, ακόμη σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, πως «Η ανάγκη του κεφαλαίου για περισσότερο κέρδος και κρατική βοήθεια, θα είναι ακόμη πιο επιτακτική, με συνέπεια την ταχύτερη καταστροφή και αυτού του δήθεν «δημόσιου δωρεάν σχολείου» που υπάρχει σήμερα. . Όλο και περισσότερο προσπαθεί το κράτος να απαλλαγεί απ’ την ευθύνη της χρηματοδότησης ενός δημόσιου δωρεάν σχολείου. Η λαϊκή οικογένεια περιορίζει ακόμη περισσότερο τις ανάγκες της, προκειμένου να καλύψει τα έξοδα για το παιδί. Τα επόμενα χρόνια κι’ αυτό θα είναι αδύνατο. Απ’ τη μια η επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης που συρρικνώνουν την αγοραστική της δύναμη, και απ’ την άλλη η πλήρης ουσιαστικά ιδιωτικοποίηση κι’ αυτών ακόμη των δημοτικών σχολείων (πέρασμα στην ευθύνη της Τ.Α., χρηματοδότηση από χορηγούς, κ.λπ.), θα οξύνει τις ταξικούς φραγμούς».

Σήμερα η κατάσταση που διαμορφώνεται αποδεικνύει ακριβώς την αρχική εκτίμηση. Πως οι εξελίξεις στην παιδεία είναι άρρηκτα δεμένες με την γενικότερη προσπάθεια για την επίτευξη ακόμη ποιο φθηνής εργατικής δύναμης. Η μια πλευρά είναι το  χτύπημα μισθών και των  δικαιωμάτων και η άλλη πλευρά είναι η δημιουργία εκείνης της εργατικής δύναμης που χρειάζεται η παρούσα φάση του καπιταλιστικού κύκλου, δηλαδή λιγότερο υψηλά ειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό, την  πλειοψηφία με ληξιπρόθεσμες γνώσεις για φτηνό εργατικό δυναμικό, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κερδοφορίας. Αυτό σημαίνει κατάρτιση, επανακατάρτιση, στροφή στις δεξιότητες από το νηπιαγωγείο, δια βίου μάθηση. Άλλωστε από τα πρώτα κείμενα της Ε.Ε. για την παιδεία, όπως και από τη στρατηγική της Λισαβόνα, αυτό το μοντέλο προτάσσουν, στα πλαίσια του ανταγωνισμού της με τα άλλα ευρωπαϊκά κέντρα, αυτό το μοντέλο πρέπει να υλοποιηθεί και στην Ελλάδα, όπως ήδη συμβαίνει στις άλλες χώρες μέλη.

Γι’ αυτό και η διαδικασία αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης, ενώ σε άλλες χώρες αυτή η διαδικασία έχει προχωρήσει ταχύτερα πριν  χρόνια ακόμα λόγω βεβαίως και της κατάστασης του κινήματος. Γι’ αυτό και τα μέτρα τρέχουν και  θα τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα, τώρα σε καιρό που η κρίση βαθαίνει, οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μέσα στην Ε.Ε. οξύνονται, οι άξονες και αντιάξονες αναδιατάσσονται.

Ειδικά για τη χώρα μας, ένα βασικό εργαλείο γι’ αυτές τις αναδιαρθρώσεις είναι η αναδιάταξη του διοικητικού χάρτη της χώρας, που έγινε μέσω Καλλικράτη έχει στρωθεί, αρκετές πλευρές προχωρήσανε πέρυσι στα πλαίσια του «νέου σχολείου», του «τεχνικού λυκείου»  και του «νέου πανεπιστημίου».

Η νέα τρικομματική κυβέρνηση(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)  συνεχίζει να υλοποιεί αυτή την δρομολογημένη στρατηγική των μονοπωλίων. Βεβαίως η υλοποίηση δεν θα πάει πάντα μόνο μέσα από νόμους αλλά κα τμηματικά  μέσω υπουργικών αποφάσεων, εγκυκλίων, προγραμμάτων του ΕΣΠΑ κλπ.

Το ζήτημα ότι επειδή ακριβώς επειδή αυτά τα μέτρα προχωρούν και θα προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς, αντίστοιχα θα πολλαπλασιαστούν και οι συνέπειες. Οι συνέπιες αυτές είναι ακόμη ποιο έντονες κάτω κι  από το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης. Μπροστά μας είχαμε και θα έχουμε προβλήματα όπως με τους παιδικούς- βρεφικούς σταθμούς(όσο κι αν διατείνεται η δημοτική αρχή πως δεν υπάρχει),  τα κονδύλια που κόβονται από τις σχολικές επιτροπές, με ότι αυτό συνεπάγεται για την επιβίωση μιας σχολικής μονάδας, οι μετακινήσεις που περάσανε στις περιφέρειες, οι επιχορηγήσεις στους δήμους που μειώνονται δραματικά, η πιο βαθιά διασύνδεση των ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις, μέσω της έρευνας και η πλήρης παράδοσή τους στο κεφάλαιο, η φοιτητική μέριμνα, σίτιση- στέγαση, με τις ιδιαίτερα μειωμένες κρατικές δαπάνες και τα αποθεματικά κουρεύτηκαν από το καλοκαίρι που πέρασε, οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις  τμημάτων – σχολών- ιδρυμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι προϋπολογισμοί στα ΤΕΙ έχουν μειωθεί τόσο πολύ που οι Πρόεδροι ζητούσαν μείωση εισακτέων, όπως και η επιβολή διδάκτρων με έναρξη στους «αιώνιους», για να γενικευτεί. Ταυτόχρονα θα οξυνθούν προβλήματα όπως περισσότερα κόστη για το σπουδαστή για αναλώσιμα, συγγράμματα, ενώ πλήθος πρακτικάριων θα παραμένουν απλήρωτοι.

Με τα παραπάνω ζητήματα συνυπάρχουν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των εκπαιδευτικών, όπως η αξιολόγηση – σύνδεση μισθού με παραγωγικότητα, η εφεδρεία, το γενικευμένο πρόβλημα των συμβασιούχων και ασφαλώς οι εργασιακές συνθήκες γαλέρας που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί στον ιδιωτικό τομέα, με την επί της ουσίας κατάργησης της ΣΣΕ, με συμβάσεις εργασίας ατομικές και ακόμα τελείως «μαύρους» πολλές δεκάδες απ’ αυτούς και στην περιοχή μας.

Όλα αυτά τα προβλήματα, και δεκάδες ακόμα θα μπορούσαμε να γράψουμε(άλλωστε θα δοθούν και μέσα από την συζήτηση), είναι αντικειμενικά, υπαρκτά, χτυπάνε πιο επικίνδυνα πια, την πόρτα κάθε λαϊκής οικογένειας, με διαφορετική ένταση και βαθμό στο πώς εκφράζονται, ενδεχομένως, ωστόσο είναι υπαρκτά. Θα έχουν ως αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη μαθητική διαρροή, τη μαζικότερη εκδήλωση φαινομένων υποσιτισμού στα σχολεία,  την εγκατάλειψη των σπουδών από μεγάλο όγκο φοιτητών- σπουδαστών, την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση και χειραγώγηση της νέας γενιάς μέσα από το περιεχόμενο της αστικής μόρφωσης, ξεκινώντας από τις πολύ μικρές ακόμη ηλικίες.

Όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα πλέγμα άμεσων και επειγόντων προβλημάτων και την ανάγκη να αναπτυχθεί η πάλη για την απόκρουση της εφαρμογής αντιλαϊκών μέτρων, την διεκδίκηση και όσο το δυνατόν απόσπαση λύσης για κρίσιμα ζητήματα, να συνδυάζεται με την πάλη για βαθύτερες αλλαγές, για την δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν εκπαιδευτικού συστήματος με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Σήμερα είναι κρίσιμο ζήτημα οι φορείς του λαϊκού κινήματος να οργανώσουν άμεσα την πάλη για να παρεμποδιστεί η εφαρμογή των αντιδραστικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης, να ορθωθεί ταξικό-λαϊκό τείχος αλληλεγγύης και αντιμετώπισης των καταστρεπτικών συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης στην λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της.

Το ΕΚΛ, τα σωματεία του, τα μέλη του, πρέπει να πρωτοστατήσουν σ’ αυτή την προσπάθεια. Είμαστε εμείς που πρώτοι απ’ όλους έχουμε πληγεί  απ’ την υπάρχουσα κατάσταση. Οι εργατικές οικογένειες είναι οι πρώτες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις για τη μόρφωση των παιδιών. Γι αυτές τις οικογένειες το πρόβλημα είναι πιο άμεσο, πιο επίκαιρο από κάθε άλλη.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με όρους συμμετοχής και δράσης των ίδιων των εργαζομένων, του λαού από τα κάτω παραμερίζοντας τις εχθρικές και χρεοκοπημένες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες που καλλιεργούν τις αυταπάτες ότι ο λαός χωρίς σύγκρουση και αντιπαράθεση με τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ μπορεί να σωθεί.

Πρέπει να πρωτοστατήσουμε, να ανοίξουμε τη συζήτηση, να προτείνουμε το πλαίσιο διεκδίκησης, να μαζικοποιήσουμε το διεκδικητικό αγώνα. Ξεκινώντας απ’ τη Διοίκηση του ΕΚΛ, μέσα από τα σωματεία, από συνελεύσεις, με συσκέψεις, με επισκέψεις σε χώρους δουλειάς, με ανοιχτές εκδηλώσεις και ανοιχτό κάλεσμα στους αγρότες, στους άλλους μισθωτούς, στους ΕΒΕ, στους εκπαιδευτικούς, σ’ όλους αυτούς που εμπλέκονται και χτυπιούνται απ’ την πολιτική που ακολουθιέται στην παιδεία.  Μαζί και με τους φορείς του γοννεικού κινήματος κλπ.

Χρειάζεται να δούμε τις πρωτοβουλίες που θα πάρουμε για όλα αυτά με βάση Και πρέπει να το δούμε έτσι, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για «εκπαιδευτικά προβλήματα», αλλά για προβλήματα της λαϊκής οικογένειας.

Υπάρχει το γενικότερο πλαίσιο διεκδίκησης του ΕΚΝΛ. Χρειάζεται όμως με βάση και τα παραπάνω να δούμε ιδιαίτερα ορισμένα ζητήματα-διεκδικήσεις όπως :

Α. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη της λαϊκής οικογένειας για τις λειτουργίες της Εκπαίδευσης. Έκτακτο κονδύλι από τον Κρατικό Προϋπολογισμό για όλες τις ανάγκες των σχολείων.

— Άμεση αποστολή των βιβλίων στα σχολεία(όπου υπάρχουν ελλείψεις και γενικότερα). Όλα τα βιβλία να είναι δωρεάν!

Αποκλειστικά δωρεάν πετρέλαιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο στα σχολεία με κρατική ευθύνη.

Να πληρώσει το κράτος όλες τις μέχρι τώρα οφειλές των σχολείων προς τις ΔΕΚΟ. Να υπάρξει κρατικός διακανονισμός για τη διαγραφή των μέχρι σήμερα χρεών τους.

— Κανένα σχολείο να μη μείνει χωρίς θέρμανση. Άμεση επανασύνδεση της παροχής φυσικού αερίου όπου αυτή κόβεται. Απαγόρευση με νόμο στην εταιρεία του φυσικού αερίου να αφαιρεί την παροχή όταν υπάρχουν οφειλές.

Απαλλαγή ΦΠΑ για τις σχολικές επιτροπές, που αφορούν τις δαπάνες για προμήθεια αναλωσίμων (δεν είναι δυνατόν να έχουν απαλλαγή ΦΠΑ οι πρεσβείες και όχι τα σχολεία!).

Ρύθμιση εδώ και τώρα για αφορολόγητο πετρέλαιο (προνόμιο που έχουν οι εφοπλιστές, αλλά όχι τα σχολεία!) και φυσικό αέριο σ’ όλα τα σχολεία για το τρέχον έτος.

— Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών, των εκπαιδευτικών για πληρωμή λειτουργικών εξόδων, τραπεζοκόμων & καθαριότητας, εκπαιδευτικών εκδρομών, βιβλίων κ.λπ.

— Άμεση αντιμετώπιση των κρουσμάτων υποσιτισμού των παιδιών της λαϊκής οικογένειας που ήδη εκδηλώνονται και θα ενταθούν. Να βγει έκτακτο κρατικό κονδύλι για τους δήμους έτσι που να παρέχεται ένα γεύμα (π.χ. σάντουιτς, γάλα, χυμός) σε όλα τα παιδιά, αξιοποιώντας τις υποδομές και το προσωπικό των δήμων – χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ, Εκκλησίας και χορηγών.

— Άμεση επίλυση του προβλήματος της μεταφοράς των μαθητών. Δωρεάν συγκοινωνίες για τους μαθητές.

— Καμία νέα κατάργηση-συγχώνευση σχολείων. Καμία τάξη πάνω από 20 μαθητές.

— Αξιοποίηση των δημόσιων κτιρίων και ενοικίαση κατάλληλων χώρων για να καλυφθούν οι επιτακτικές ανάγκες σε σχολική στέγη. Να αποδοθεί άμεσα η ΣΑΤΑ για τις επισκευές των σχολείων τα οποία είναι γερασμένα – ακατάλληλα – και εκτεθειμένα στους σεισμούς. Να μη χαθεί ούτε ένα χαρακτηρισμένο οικόπεδο και να δεσμευθούν όλα τα αναγκαία για να οικοδομηθούν νέα σχολεία και παιδικοί σταθμοί.

— Αποκλειστικά δωρεάν σίτιση – στέγαση – μετακίνηση – βιβλία – αναλώσιμα – υλικά εργαστηρίων για τους φοιτητές και τους σπουδαστές.

— Κανείς σπουδαστής των ΤΕΙ να μη μείνει έξω από εργαστήριο ή θεωρία.

— Να πληρωθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα των σπουδαστών που έχουν κάνει πρακτική άσκηση.

— Να δοθούν δωρεάν όλα τα πάσο.

— Να καταργηθούν τα δίδακτρα στα δημόσια ΙΕΚ. Ούτε σκέψη για αποβολή σπουδαστή δημόσιου ΙΕΚ επειδή δεν έχει να πληρώσει.

Για την Ειδική Αγωγή

— Να ανοίξουν τώρα όλα τα ειδικά σχολεία, άμεση καταβολή των δεδουλευμένων που οφείλονται στους εργαζόμενους σε Πρόνοια και Ειδική Αγωγή. Να σταματήσουν οι γονείς να πληρώνουν για θεραπείες, φάρμακα, τεχνικά βοηθήματα ή για τροφεία στα διάφορα κέντρα Ειδικής Αγωγής.

Να μη σταματήσει κανένα παιδί τις αναγκαίες θεραπείες ή να σταματήσει να πηγαίνει σχολείο, επειδή ο γονιός του δεν έχει να πληρώσει.

Β. Κανένα παιδί εκτός Εκπαίδευσης, κανένα παιδί της λαϊκής οικογένειας χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη..

— Άμεση γενίκευση των δομών της ενισχυτικής διδασκαλίας και της ΠΔΣ σε όλα τα σχολεία.

— Κατάργηση του ΠΔ του 2010 που προωθεί την παιδική εργασία.

— Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους νέους.

— Σύνδεση των δημόσιων μονάδων Υγείας (Κέντρα Υγείας, νοσοκομεία) με τα σχολεία της γειτονιάς προκειμένου να εμβολιαστούν όλοι οι μαθητές με τα βασικά εμβόλια και για να εκδοθούν τα απαιτούμενα πιστοποιητικά υγείας.

Γ. Άμεσα ζητήματα για τους εργαζόμενους στην Εκπαίδευση.

— Μονιμοποίηση τώρα όλων των συμβασιούχων (αναπληρωτών, ωρομισθίων, καθαριστριών) χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Άμεση καταβολή δεδουλευμένων στους εργαζόμενους στην Εκπαίδευση. Να αναγνωριστεί μισθολογικά η προϋπηρεσία των αναπληρωτών.

— Δωρεάν εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα για όλους τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς.

— Δωρεάν στέγαση για τους νεοδιόριστους και συμβασιούχους εκπαιδευτικούς. Άμεση κρατική ενοικίαση σε ξενοδοχεία, καταλύματα, κ.α. Επίδομα θέρμανσης σε όλους τους ωρομίσθιους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Ειδικά για τις παραμεθόριες περιοχές, επίδομα παραμεθορίου και στους ωρομισθίους.

— Καμιά απόλυση έκτακτου προσωπικού των ΤΕΙ και διδασκόντων βάσει του ΠΔ 407.

— Να παρθεί πίσω ο ν. 3899/2010, ο οποίος περιορίζει (με βάση την αναλογία 1/10) τις μόνιμες προσλήψεις βοηθητικού προσωπικού που εργάζεται μέσα στα σχολεία (καθαρίστριες, τραπεζοκόμοι).

Το ΕΚΝΛ έχει ήδη ξεκινήσει μια σειρά πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή. Έχουν γίνει παρεμβάσεις πχ για τα ζητήματα της μετακίνησης των μαθητών στις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ. Σημαντική πρωτοβουλία είναι  τα μαθήματα ταξικής αλληλεγγύης σε συνεργασία με το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών. Χρειάζεται να συνεχίσουν και να δυναμώσουν αυτές οι δραστηριότητες με αυτό το περιεχόμενο αλληλεγγύης. Όχι σαν ελεημοσύνη αλλά σαν πλευρά της δράσης των σωματείων στο έδαφος των παραπάνω διεκδικήσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι αναγκαίο να επιμείνουμε.

 

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Η λαϊκή οικογένεια είτε θα παραιτηθεί του δικαιώματος της μόρφωσης για τα παιδιά της ή θα πάρει την απόφαση αγωνιστικά, μαζικά και με συνέπεια αυτό το δικαίωμα να το διεκδικήσει. Για να το διεκδικήσει αποτελεσματικά, χρειάζεται να το παλέψει στην πραγματική του διάσταση. Να το παλέψει συνδυασμένα με τα οικονομικά της αιτήματα, με τα αιτήματά της για την κοινωνική ασφάλιση, για την δωρεάν δημόσια υγεία, για την ευθύνη του κράτους να διασφαλίσει δημόσια δωρεάν παιδεία. Πάνω απ’ όλα οφείλει να παλέψει για την κατάργηση κάθε ιδιωτικής επιχειρηματικής δράσης στην παιδεία. Την πλήρη κατάργηση της ιδιωτικής παραπαιδείας. Τη διασφάλιση δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα, του ενιαίου χαρακτήρα της βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με την καθιέρωση ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου, που θα αποτελεί συνέχεια δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, στην υπηρεσία του λαϊκού συμφέροντος. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι ακατόρθωτο. Εκείνο που είναι πιο σημαντικό είναι ότι αποτελεί μονόδρομο. Κανείς δε θα πεί ότι θα λύσουμε το πρόβλημα την άλλη μέρα. Υπάρχουν μια σειρά προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέξουν και που οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τις δημιουργήσουμε. Αποτελεί προϋπόθεση το πλαίσιο διεκδίκησης. Πρέπει να είναι ρεαλιστικό, να πατά στις συγκεκριμένες σημερινές κοινωνικές ανάγκες και ταυτόχρονα να υπάρχουν και οι κοινωνικές δυνατότητες. Σήμερα οι ανάγκες υπάρχουν. Η μόρφωση, η ολόπλευρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας απ τα σχολικά χρόνια, η καλλιέργεια των αξιών της συλλογικότητας, της ειρήνης, των δικαιωμάτων στην ποιότητα ζωής, η ζωντανή σχέση με τον πολιτισμό, με τις τέχνες, με τον αθλητισμό, η απόκτηση αληθινών επιστημονικών γνώσεων, αποτελεί δείκτη κοινωνικής ανάπτυξης και κοινωνικής εξέλιξης. Οι δυνατότητες επίσης υπάρχουν. Ο πλούτος που χρειάζεται για να υπάρχουν σύγχρονα σχολεία, υλικές προϋποθέσεις που θα κάνουν το σχολείο χώρο που θα μπορούν οι μαθητές να τον αγαπήσουν, επιστημονικό ανθρώπινο δυναμικό, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, κ.λπ., παράγεται, απλά τον ιδιοποιούνται οι πλουτοκράτες. Είναι πρόβλημα εξυπηρέτησης προτεραιοτήτων, είναι πρόβλημα τι συμφέροντα θα υπηρετηθούν. Γι αυτό αναγκαστικά το πρόβλημα γίνεται ταξικό. Και η ταξική κατεύθυνση στη διεκδίκηση είναι επίσης προϋπόθεση για αποτελεσματική διεκδίκηση. Προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα της ανάπτυξης και για ποιόν αυτή γίνεται. Το επιχείρημα που φέρνουν οι υπερασπιστές των αναδιαρθρώσεων, είναι ότι μέσω των προσαρμογών στην παιδεία θα δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη. Είναι ταυτόσημα, αν όχι ακριβώς ίδια τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται και για την γενικότερη σφαγή των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Σήμερα μάλιστα προβάλλονται και με ακόμη ποιο εκβιαστικό τρόπο, στο έδαφος και των συνεπειών της κρίσης. Πρόκειται για παραπλανητικό επιχείρημα. Η αλήθεια είναι πως και τις περιόδους που η Ελλάδα βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις της ανάπτυξης, βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις  στην κερδοφορία των επιχειρήσεων, δεν είδαμε καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας. Αντίθετα είχαμε χειροτέρευση σ’ όλα τα επίπεδα. Επομένως σκοπός  δεν είναι η ανάπτυξη γενικά και αφηρημένα, αλλά ανάπτυξη σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που επιταχύνονται τώρα στο φόντο της οικονομικής κρίσης συντελούν στην ανάπτυξη σε όφελος της πλουτοκρατίας. Αντίστοιχα οι αλλαγές στην παιδεία θα στηρίζουν αυτή την ανάπτυξη και θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών για τη λαϊκή οικογένεια. Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη για μια άλλη ανάπτυξη, για μια άλλη οικονομία, έξω από την μέγγενη της ΕΕ. Μια λαϊκή οικονομία και που σ’ αυτή θα βρεί τη θέση της και μια άλλη παιδεία, προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας. Η ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δύναμης, της αύξησης των δυνάμεων που παλεύουν για μια λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, είναι ώριμη και επίκαιρη ανάγκη. Αυτή η στόχευση βεβαίως πρέπει να αναδειχθεί και με την επιτυχία, την μαζική συμμετοχή στην 48ωρη Πανελλαδική-Πανεργατική απεργία που έχουμε μπροστά μας στις 6 και 7 Νοέμβρη. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*